|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان مزایای کوری می‌پردازد. او از کوری به عنوان یک نعمت یاد می‌کند که باعث می‌شود فرد به ناموس دیگران نگاه نکند و از خیانت دور باشد. علاوه بر این، تأکید می‌کند که اگر گوش شنوا و پذیرایی داشته باشیم، می‌توانیم از نکات ارزشمند و نصیحت‌های کوچک بهره‌مند شویم. به عبارتی، کوری در اینجا به عنوان یک فایده و محافظت از روح و اخلاق معرفی می‌شود.
هوش مصنوعی: شنیدم که فردی نابینا به خاطر هر لحظه‌ای که در زندگی دارد، سرش را به زمین می‌ساید و شکرگزاری می‌کند.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که من به قدری در تاریکی و نادانی هستم که نمی‌خواهم نگاهی به دیگران یا زیبایی‌های آنها بیندازم، زیرا این امر ممکن است باعث از بین رفتن حیا و احترام من شود.
هوش مصنوعی: آری، اگر کسی به ظاهر خیانت‌کار باشد، بهتر است که نشناسی‌اش و کور باشی تا از خیانت‌هایش آگاه نشوی.
هوش مصنوعی: اگر گوش شنوایی برای نصیحت داشته باشی، از گفته‌های کسی که به ظاهر کوچک است نیز می‌توان بهره‌مند شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.