ای به خود پیچیده از خشیّت گلیم

بهر طاعت خیز از شب شد چو نیم

یا که کم از نیمه یعنی چون دو ثلث

رفت و باقی ماند از بهر تو ثلث

یا که زاید کن بر این دو ثلث باز

کآن بود اقرب به ربع اندر نماز

حاصل آنکه چونکه ماند از شب قلیل

خیز بهر طاعت حق ای خلیل

با تأنی خوان تو قرآن را چنان

که شود روشن حروفش در بیان

می مخوان قرآن به تعجیل و شتاب

کن لطایف را درنگ اندر خطاب

زود باشد آنکه گفتاری ثقیل

بر تو ما سازیم وحی از هر قبیل

یا ثقیل است آن به میزان و جزاء

یا مکلف راست مشکل در اداء

ساعتی که ناشئ آن اندر شب است

بهر طاعت از دگر وقت اصعب است

اقدم اندر فضل و أقوَم در مقال

زآنکه باشد نفس فارغ ز اشتغال

رفت و آمد شد چو در روزت دراز

در مهمّاتی که فرض است آن به ساز

پس توجه در شب اندر طاعتت

هست اولی در حضور حضرتت

یاد کن پروردگارت را به نام

در شب و روزش بخوان در هر مقام

شو بریده سوی او از ماخَلَق

وز مقامات و منازل تا به حق

پرورندة مشرق و مغرب که او

هست اِلهت لا اله غیرهُ

تا نماند غیر او چیزی بجا

لا اله الاّ االله این است ای کیا

پس بگیر او را به کار خود وکیل

کیست جز او تا ورا گیری کفیل

از هر آن شیئی که خواهی سود خویش

باشد آن محتاج اندر بود خویش

هست توحید اینکه کار خود به حق

واگذاری، وارهی از ماخَلَق

صبر کن بر قولشان از هر قبیل

هجرت از ایشان نما هَجراً جَمِیل