گنجور

 
صفی علیشاه

إِنْ تَتُوبٰا إِلَی اَللّٰهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمٰا وَ إِنْ تَظٰاهَرٰا عَلَیْهِ فَإِنَّ اَللّٰهَ هُوَ مَوْلاٰهُ وَ جِبْرِیلُ وَ صٰالِحُ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ اَلْمَلاٰئِکَةُ بَعْدَ ذٰلِکَ ظَهِیرٌ (۴) عَسیٰ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَکُنَّ أَنْ یُبْدِلَهُ أَزْوٰاجاً خَیْراً مِنْکُنَّ مُسْلِمٰاتٍ مُؤْمِنٰاتٍ قٰانِتٰاتٍ تٰائِبٰاتٍ عٰابِدٰاتٍ سٰائِحٰاتٍ ثَیِّبٰاتٍ وَ أَبْکٰاراً (۵) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نٰاراً وَقُودُهَا اَلنّٰاسُ وَ اَلْحِجٰارَةُ عَلَیْهٰا مَلاٰئِکَةٌ غِلاٰظٌ شِدٰادٌ لاٰ یَعْصُونَ اَللّٰهَ مٰا أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ مٰا یُؤْمَرُونَ (۶) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ کَفَرُوا لاٰ تَعْتَذِرُوا اَلْیَوْمَ إِنَّمٰا تُجْزَوْنَ مٰا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۷)

اگر توبه کنید بسوی خدا پس بتحقیق که گشت دلهای شما دو تا و اگر هم پشت شوید بر او پس بدرستی که خدا اوست یاری دهنده جبرئیل و صالح مؤمنان و ملائکه بعد از آن نیز معین‌اند (۴) شاید پروردگارش اگر طلاق دهد شما را که عوض دهد شما را جفتها بهتر از شما زنان مسلمان زنانی که مؤمن‌اند زنان نماینده طاعت زنان توبه‌کننده زنان عنادکننده زنان هجرت گزین نادوشیزه و دوشیزه‌ای (۵) آنان که گرویده‌اید نگاهدارید خودتان و کسانتان را او آتش که زبانه‌اش مردمان و سنگهاست بر اوست ملائکه درشت سخت نافرمانی نمی‌کنند خدا را آنچه که امر کند ایشان را و می‌کنند آنچه که امر کرده شوند (۶) ای آنان که کافر شدید عذر نیاورید امروز جز این نیست که جزا داده می‌شوند آنچه بودید که می‌کردید (۷)

پس کنید ار توبه و گردید باز

از اذیت بر نبی و افشای راز

یافت گشته است آنچه از وجه طلب

موجب توبه است بر ترک ادب

وآنچه گردیده است دلهای شما

ز امر واجب کوست حفظ رازها

ور شما هم پشت کردید ای دو زن

خود بر آزار رسول ممتحن

پس خدا او راست مولی و معین

جبرئیل و صالحی از مؤمنین

بعد حق یعنی که او را یاور است

جبرئیل و پشت و عونش حیدر (ع) است

فرقتینند اندر این بر یکدلی

که بود خود صالح المؤمن علی (ع)

شاید آن پروردگار اندر سیاق

گر زنان را مصطفی(ص) گوید طلاق

بدهد او را در عوض خالی ز شرّ

مر زنانی از شما شایسته تر

مسلمات و مؤمنات و تائبات

عابدات و سائحات و ثیبّات

دختران با حجاب شرمناک

همچنین کز معصیت باشند پاک

مؤمنان دارید نفس خود نگاه

و اهل خود را ز آتشی پر دود و آه

مردمان کز تاب آن سوزنده اند

هم حجاره بر وی افروزنده اند

واندر آن آتش بوند افرشتگان

بس غلاظ و بس شداد اندر عیان

هیچ عصیان ناورند ایشان کجا

زآنچه فرموده است ایشان را خدا

می کنند آن را که مأمور از حقند

در عذاب آنکه بس دور از حقند

ای کسانی که شما کافر شدید

ناورید امروز عذر اینسان شدید

غیر از این نبود جزاء داده شوید

آنچه را کاندر عمل آورده اید