گنجور

 
صفی علیشاه

وَ إِنْ فٰاتَکُمْ شَیْ‌ءٌ مِنْ أَزْوٰاجِکُمْ إِلَی اَلْکُفّٰارِ فَعٰاقَبْتُمْ فَآتُوا اَلَّذِینَ ذَهَبَتْ أَزْوٰاجُهُمْ مِثْلَ مٰا أَنْفَقُوا وَ اِتَّقُوا اَللّٰهَ اَلَّذِی أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ (۱۱) یٰا أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ إِذٰا جٰاءَکَ اَلْمُؤْمِنٰاتُ یُبٰایِعْنَکَ عَلیٰ أَنْ لاٰ یُشْرِکْنَ بِاللّٰهِ شَیْئاً وَ لاٰ یَسْرِقْنَ وَ لاٰ یَزْنِینَ وَ لاٰ یَقْتُلْنَ أَوْلاٰدَهُنَّ وَ لاٰ یَأْتِینَ بِبُهْتٰانٍ یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لاٰ یَعْصِینَکَ فِی مَعْرُوفٍ فَبٰایِعْهُنَّ وَ اِسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اَللّٰهَ إِنَّ اَللّٰهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (۱۲) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اَللّٰهُ عَلَیْهِمْ قَدْ یَئِسُوا مِنَ اَلْآخِرَةِ کَمٰا یَئِسَ اَلْکُفّٰارُ مِنْ أَصْحٰابِ اَلْقُبُورِ (۱۳)

و اگر رفت از شما چیزی از جفتهاتان بسوی کافران پس نوبت یافتند پس بدهید آنان را که رفت جفتهاشان مثل آنچه انفاق نمودند و بپرهیزید از خدا که شمائید بآن گروندگان (۱۱) ای نبی چون آیند ترا زنان باایمان بیعت کنند با تو که شریک نسازند با خدا چیزی را و دزدی نکند و بزنا تن در ندهند و نکشند اولادشان را و نیارند دروغی را که به بندند آن را میان دستهاشان و پاهاشان و نافرمانی نکنند ترا در خوبی پس بیعت کن بآنها و آمرزش خواه برای آنها از خدا بدرستی که خدا آمرزنده مهربانست (۱۲) ای آن کسانی که ایمان آوردند دوست ندارید گروهی را که غضب کرد خدا بر ایشان بتحقیق نومید شدند از آخرت هم چنان که نومید شدند کافران از اصحاب قبور (۱۳)

می بجویید ار که مرتد شد زنی

خرجشان از کافران دور از فنی

می بجویند از شما هم کافران

خرج کردند آنچه در مَهر زنان

آنچه شد مذکور فرمان خداست

بینتان حکم از طریق استواست

اوست دانا بر صلاح بندگان

حکم بر حکمت کند مابینتان

ور یکی ز ازواجتان بر کافران

گشت ملحق ز ارتداد اندر عیان

فوت شد خرج از شما پس عاقبت

با شما باشد ظفر از هر جهت

آورید آخر غنیمت ها به دست

چون بر ایشان از شما آمد شکست

یا ز عَاقَبتُم عقوبت شد مراد

کز شما وارد شود بر بد نهاد

پس دهید آنانکه رفت ازواجشان

سوی دارالکفر از دارالامان

مثل آنچه نفقه کردند از مهور

می بترسید از خدا اندر امور

آن خداوندی که بر وی مؤمنید

امر و نهی اش را هم از جان موقنید

ای پیمبر چونکه آیندت زنان

بگرویده بهر بیعت هر زمان

اینکه بر حق شرک می نارند پس

چیزی از اصنام و اوثان یک نفس

هم ندزدند و زناء ندهند باز

هم کنند از قتل اولاد احتراز

بر جنین نکنند مر قصد هلاک

هم نه دخترهای خود زنده به خاک

می نیارند ایچ بهتان و افترا

آنچه ایشان راست بین دست و پا

بر کسی ندهند یعنی از ستم

نسبت طفلی که هست اندر شکم

بر تو عاصی هم به کردار نکو

می نگردند و نگردانند رو

با شرایط با تو گر بیعت کنند

پس تو بیعت کن به ایشان بی گزند

بهرشان پس خواه آمرزش ز حق

زآنچه ایشان کرده اند از ماسبق

پس خداوند او غفور است و رحیم

توبه بپذیرد کند ایمن ز بیم

مر مودّت ای گروه مؤمنان

هیچ می نکنید ظاهر یا نهان

با گروهی که بر ایشان حق غضب

کرده و ایشانند اندر قهر و تب

از ثواب آخرت نومید و دور

همچو یأس کافران ز اهل قبور