گنجور

 
صفی علیشاه

لَقَدْ أَرْسَلْنٰا رُسُلَنٰا بِالْبَیِّنٰاتِ وَ أَنْزَلْنٰا مَعَهُمُ اَلْکِتٰابَ وَ اَلْمِیزٰانَ لِیَقُومَ اَلنّٰاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا اَلْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَ مَنٰافِعُ لِلنّٰاسِ وَ لِیَعْلَمَ اَللّٰهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اَللّٰهَ‌ قَوِیٌّ عَزِیزٌ (۲۵) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنٰا نُوحاً وَ إِبْرٰاهِیمَ وَ جَعَلْنٰا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا اَلنُّبُوَّةَ وَ اَلْکِتٰابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ کَثِیرٌ مِنْهُمْ فٰاسِقُونَ (۲۶) ثُمَّ قَفَّیْنٰا عَلیٰ آثٰارِهِمْ بِرُسُلِنٰا وَ قَفَّیْنٰا بِعِیسَی اِبْنِ مَرْیَمَ وَ آتَیْنٰاهُ اَلْإِنْجِیلَ وَ جَعَلْنٰا فِی قُلُوبِ اَلَّذِینَ اِتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً وَ رَهْبٰانِیَّةً اِبْتَدَعُوهٰا مٰا کَتَبْنٰاهٰا عَلَیْهِمْ إِلاَّ اِبْتِغٰاءَ رِضْوٰانِ اَللّٰهِ فَمٰا رَعَوْهٰا حَقَّ رِعٰایَتِهٰا فَآتَیْنَا اَلَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَ کَثِیرٌ مِنْهُمْ فٰاسِقُونَ (۲۷) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِتَّقُوا اَللّٰهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اَللّٰهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ (۲۸) لِئَلاّٰ یَعْلَمَ أَهْلُ اَلْکِتٰابِ أَلاّٰ یَقْدِرُونَ عَلیٰ شَیْ‌ءٍ مِنْ فَضْلِ اَللّٰهِ وَ أَنَّ اَلْفَضْلَ بِیَدِ اَللّٰهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشٰاءُ وَ اَللّٰهُ ذُو اَلْفَضْلِ اَلْعَظِیمِ (۲۹)

بدرستی که فرستادیم رسولانمان را با بینه‌ها و فرو فرستادیم با ایشان کتاب و میزان را تا قیام نمایند مردمان بعدل و فرستادیم آهن را در آنست آسیبی سخت و منفعتها برای مردمان و تا بدانند خدا کسی را که یاری کند او را و رسولانش در نهان بدرستی که خداست توانای عزیز (۲۵) و بتحقیق فرستادیم نوح را و ابراهیم را و گردانیدیم در اولاد آن دو پیغمبری را و کتاب را پس بعضی از آنها هدایت یافتند و بسیاری از ایشانند فاسقان (۲۶) پس از پی در آوردیم بر اثرهای ایشان رسولانمان را و از پی آوردیم عیسی بن مریم را و دادیمش انجیل و گردانیدیم در دلهای آنان که بیرون شدند آن را مهری و رحمتی و رهبانیتی که بدعت ساختند او را ما ننوشتیم آن را بر ایشان مگر جستن رضای خدا پس رعایت ننمودند آن را حق رعایتش پس دادیم آن را که ایمان آوردند از ایشان اجرشان را و بسیاری از ایشانند فاسقان (۲۷) ای آن کسانی که ایمان آوردید بپرهیزید از خدا و ایمان بیاورید برسولش که خواهد شما را دو نصیب از رحمتش و خواهد گردانید برای شما نوری که راه روید بآن و خواهد آمرزید شما را و خداست آمرزنده مهربان (۲۸) تا دانند اهل کتاب اینکه قدرت ندارند بر چیزی از فضل خدا و بدرستی که فضل در دست خداست می‌دهدش بآنکه می‌خواهد و خداست صاحب فضل بزرگ (۲۹)

ما فرستادیم بفرستادگان

با علامت های روشن بر کسان

هم فرستادیم با ایشان کتاب

بر تمیز حق و باطل بر صواب

هم ترازو تا که مردم بی فساد

ایستند از مردمی بر عدل و داد

از ترازو قصد عدل محکم است

کآن سبب بر انتظام عالم است

هم فرستادیم با ایشان حدید

کارزار سخت زآن گردد پدید

منفعت های دگر از بهر ناس

هست کآن بیش است ز اندازه و قیاس

تا بداند حق که او را در سبل

می دهد یاری شود یار رسل

نی به ظاهر کآن بود رسم نفاق

بل به غیب از روی قلب و اشتیاق

هم فرستادیم ما از اجتبا

بر خلایق نوح و ابراهیم را

هم بگردانیم در اولادشان

ما نبوّت هم کتاب از دادشان

پس از ایشانند بعضی ره پناه

و اکثری ز ایشان برون رفته ز راه

ثُم قَفَّینَا عَلَی آثَارِهِم

که ز پی رفتندشان در هر مهم

آن رسولان وز پی آوردیمشان

عیسی مریم رسول پاک جان

هم عطاء کردیم انجیل از کتب

ما به آن پیغمبر با حلم و حب

در دل اتباعش افکندیم بر

رأفت و بخشایشی بر یکدگر

راه رُهبانیت از نو بهرشان

ابتداء کردیم بر رسم و نشان

هست رُهبانیّت از بهر فریق

غایت پرهیزکاری در طریق

انزوا از خلق و دوری از بلاد

خواب و خور کم، طاعت و تقوی زیاد

فرض آن از ما بر ایشان می نبود

لازم خود کرده بودند از عهود

محض خوشنودی حق آن ابتداع

کرده بودند از خشوع و ارتفاع

یا نبود آن کَتب ز ایشان در ورق

بلکه بُدشان فرض خوشنودی حق

پس رعایت می نکردند آن تمام

آنچه بُد حق رعایت در مقام

پس بدادیم آن کسان را اجرشان

که بُدند از مؤمنان جان فشان

و اکثری ز ایشان بُدند از فاسقان

رفته بیرون از حد آن نالایقان

ای که ایمان بر رسل آورده اید

اتقوا االله بر رسولش بگروید

زآنکه موقوف است ایمان بر رسول

خود بدین پیغمبر اندر جزء و کل

یُؤْتِکُم کِفلَینِ مِن رحمَت بجاست

دو نصیب از بخشش او بر شماست

آن یکی از بهر تصدیق رسل

وآن یک از تصدیق سلطان سبل

تا بگرداند شما را روشنی

که روید از آن ره اندر ایمنی

جرمتان تا بخشد از فضل عمیم

حق تعالی چون غفور است و رحیم

تا بدانند از یقین اهل کتاب

اینکه قادر نیستند از هیچ باب

هیچ بر چیزی ز فضل ذوالجلال

کوست خاص اهل ایمان و کمال

اینکه افزونی است بر دست خدا

می دهد آن را که خواهد ز اقتضا

می دهد از رحمت و جود عمیم

مَن یَشَآءُ وَااللهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیم