آن کسی آیا که واجب شد بر او

قول تهدید عذاب ایضاً له

پس تو آیا می رهانی ز آتشش

کرده چون دست قضاء آتش کشش

لیک پرهیزندگان را از شرف

غرفه ها مبنی بود فوق غُرَف

آن کسانی کز خدا ترسنده اند

سال و مه در بندگی پاینده اند

جاری ایشان را ز زیر غرفه ها

باشد انهاری روان از طرفه ها

این است وعدة حق که داده بی شمار

خلف نکند وعدة خود کردگار

نازل آیا می نبینی اینکه کرد

آب را از آسمان خلاّق فرد

پس به کاریز و ینابیع این چنین

اندر آورد آب را از قعر زمین

پس برون زآن آب آرد کشتزار

رنگهایش مختلف بیش از هزار

یا مراد از مختلف الوانهُ

باشد آن اصناف و اجناس نکو

چون برنج و گندم و هم ماش و جو

میوه ها از هر قبیلی نو به نو

میشود خشک آن پس از سبزی دگر

بینی آن را پس تو زرد اندر نظر

پس بگرداند مر آن را ریز ریز

اندر این پندی است بر اهل تمیز

پس کسی آیا که بگشاده خدای

صدر و قلبش را به اسلام از عطای

یا وسیله قوة ادراک و عقل

وز دلیل و حجت و برهان و نقل

یا که از محض عنایت در قرار

وآن بود پس نوری از پروردگار

یا که او از نور حق روشن دل است

شرح صدر از نور حقش حاصل است

هست چون آن کس که باشد سینه اش

تنگ و تاریک و سیاه آیینه اش

بر قلوب قاسیه پس ویل و وای

کآن نباشد روشن از ذکر خدای

در ضلالی آشکارند این گروه

که بود دلهایشان از سنگ و کوه

ذکر باشد یاد علام الغیوب

که حق آن را داده نسبت بر قلوب

هر که معرض شد ز فکر و راه فکر

باب قلبش را ببندد حق ز ذکر

صورت فکر است گر داری حضور

وجه نور االله فی کل الدهور

نی که هر وجهی بود رخسار شه

لعل را باید شناسی از شبه

دست دیو نفس بند، ار واصفی

از سلیمان حشمتی یا آصفی

آن سلیمان صورت پیغمبر است

آصف اندر ره ولیّ رهبر است

از مضلات ار به حق جویی پناه

با الله ار هیچت برد دیوی ز راه

رهبر از تفسیر من دانی که کیست

شرح قرآن زآنکه تفسیر صفی است

هادی خلقان بود قرآن و بس

یا که صاحب سینۀ کامل نفس

وین دو همدستند با هم در سلوک

همچو خور قمّاع ظلمات شکوک