یُولِجُ اَللَّیْلَ فِی اَلنَّهٰارِ وَ یُولِجُ اَلنَّهٰارَ فِی اَللَّیْلِ وَ سَخَّرَ اَلشَّمْسَ وَ اَلْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّی ذٰلِکُمُ اَللّٰهُ رَبُّکُمْ لَهُ اَلْمُلْکُ وَ اَلَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مٰا یَمْلِکُونَ مِنْ قِطْمِیرٍ (۱۳) إِنْ تَدْعُوهُمْ لاٰ یَسْمَعُوا دُعٰاءَکُمْ وَ لَوْ سَمِعُوا مَا اِسْتَجٰابُوا لَکُمْ وَ یَوْمَ اَلْقِیٰامَةِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ وَ لاٰ یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ (۱۴) یٰا أَیُّهَا اَلنّٰاسُ أَنْتُمُ اَلْفُقَرٰاءُ إِلَی اَللّٰهِ وَ اَللّٰهُ هُوَ اَلْغَنِیُّ اَلْحَمِیدُ (۱۵) إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَ یَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ (۱۶) وَ مٰا ذٰلِکَ عَلَی اَللّٰهِ بِعَزِیزٍ (۱۷) وَ لاٰ تَزِرُ وٰازِرَةٌ وِزْرَ أُخْریٰ وَ إِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلیٰ حِمْلِهٰا لاٰ یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْ‌ءٌ وَ لَوْ کٰانَ ذٰا قُرْبیٰ إِنَّمٰا تُنْذِرُ اَلَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَ أَقٰامُوا اَلصَّلاٰةَ وَ مَنْ تَزَکّٰی فَإِنَّمٰا یَتَزَکّٰی لِنَفْسِهِ وَ إِلَی اَللّٰهِ اَلْمَصِیرُ (۱۸)

داخل می‌کند شب را در روز و در می‌آورد روز را در شب و رام گردانید آفتاب و ماه را هر یک سیر می‌کنند تا وقتی نام برده شده آنست خدا پروردگارتان مر او راست پادشاهی و آنان را که می‌خوانید از غیر او مالک نمی‌باشند از پوست استخوان خرمایی (۱۳) اگر بخوانیدشان نشنوند ندای شما را و اگر شنیدند اجابت نکردند مر شما را و روز قیامت انکار می‌آورند بشرک شما و خبر نمی‌دهد ترا مانند آگاه (۱۴) ای مردمان شمائید محتاجان بسوی خدا و اوست خدای بی‌نیاز ستوده (۱۵) اگر خواهد ببرد شما را و بیاورد خلقی نو (۱۶) و نیست آن بر خدا دشوار (۱۷) و برندارد هیچ بردارنده گناه دیگری را و اگر بخواند گران بار شده بسوی برداشتنش برداشته نشود از آن چیزی و اگر چه باشد صاحب قرابت جز این نیست پاکیزه بیم می‌کنی آنها را که می‌ترسند از پروردگارشان پنهانی و بر پای داشتند نماز را و آنکه پاکیزه شد پس جز این نیست پاکیزه می‌شود برای خودش و بسوی خداست بازگشت (۱۸)