گنجور

 
صفی علیشاه

وَ وَصَّیْنَا اَلْإِنْسٰانَ بِوٰالِدَیْهِ حُسْناً وَ إِنْ جٰاهَدٰاکَ لِتُشْرِکَ بِی مٰا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلاٰ تُطِعْهُمٰا إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُمْ بِمٰا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (۸) وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی اَلصّٰالِحِینَ (۹)

و وصیت کردیم انسان را بوالدینش خوبی را و اگر بجد تکلیف کنند ترا که شریک سازی بمن آنچه نیست مر ترا بآن علمی پس اطاعت مکن آن دو را بسوی منست بازگشت شما پس خبر دهیم شما را بآنچه بودید که می‌کردید (۸) و آنان که گرویدند و کردند کار شایسته هر آینه می‌کنیم ایشان را در صالحان (۹)

امر ما کردیم بر کل بشر

نیکی اندر حقّ مادر هم پدر

گر که بنمایند کوشش یا جدال

تا که شرک آری به ذات ذوالجلال

در هر آنچه نیستت علمی به آن

پس تو ایشان را مباش از تابعان

سوی ما باشد شما را بازگشت

پس خبرتان بدهم اندر سرگذشت

آنچه باشید اندر آنکه می کنید

از نکویی یا بدی کآید پدید

یعنی آنچه در مقام والدین

می کنید و هست نیکی فرض عین

وآنکه با ایمانشان کردارها

هست بر نیکی به خوشنودیِ ما

اندر آریم آن کسان را بی گمان

باز اندر جملۀ شایستگان