گنجور

 
صفی علیشاه

یٰا عِبٰادِیَ اَلَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِی وٰاسِعَةٌ فَإِیّٰایَ فَاعْبُدُونِ (۵۶) کُلُّ نَفْسٍ ذٰائِقَةُ اَلْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنٰا تُرْجَعُونَ (۵۷) وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ اَلْجَنَّةِ غُرَفاً تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا اَلْأَنْهٰارُ خٰالِدِینَ فِیهٰا نِعْمَ أَجْرُ اَلْعٰامِلِینَ (۵۸) اَلَّذِینَ صَبَرُوا وَ عَلیٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ (۵۹) وَ کَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لاٰ تَحْمِلُ رِزْقَهَا اَللّٰهُ یَرْزُقُهٰا وَ إِیّٰاکُمْ وَ هُوَ اَلسَّمِیعُ اَلْعَلِیمُ (۶۰)

ای بندگان من که ایمان آوردید بدرستی که زمین من فراخ است پس مرا بپرستید (۵۶) هر نفسی چشنده مرگ است پس بسوی ما برگردانیده می‌شوید (۵۷) و آنان که ایمان آوردند و کردند کارهای شایسته هر آینه جای می‌دهیم ایشان را از بهشت غرفهایی که می‌رود از زیر آنها نهرها جاودانیان در آن خوبست پاداش عمل‌کنندگان (۵۸) آنان که صبر کردند و بر پروردگارشان توکل می‌کنند (۵۹) و بسا از جنبنده که برنمیدارد روزیش را خدا روزی می‌دهد او را و شما را و اوست شنوای دانا (۶۰)

یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ آمَنُواْ

ارض من واسع بود آرید رو

ایمنی جویید در هجرت همه

پس پرستیدم بدون واهمه

هست هر نفسی چشنده مرگ چون

هر کجا ثُم إلَینَا تُرْجَعُون

آن کسان که بگرویدند از یقین

کارها کردند شایسته و متین

از جنان بدهیمشان جا در غُرَف

جویها جاری ز زیرش هر طرف

گفته ایم آن را گرت معلوم نیست

که مراد از تَحتِهَا الْأنْهَار چیست

اندر آن باشند ایشان جاودان

نِعمَ أجرُ الْعَالِمِین نعم الأمان

آن کسان کاندر اطاعت و ابتلا

صبر کردند و توکل بر خدا

بر توکل باشد ایشان را مدار

در امور خویش بر پروردگار

باشد از جنبندگان بسیار کآن

برندارد روزی خود در توان

می کند یعنی ذخیره جانور

رزق خود را تا رسد هنگام خور

می خورند از آن به اندازه دهن

حمل نتوانند کرد آن را به تن

حق دهد روزی بر آنها و شما

کو سمیع است و علیم اندر عطا

بشنود یعنی که گویید از کجا

می رسد در هجرت آن روزیِ ما

هم بداند کز کجا روزی دهد

وز چه راهی فتح و فیروزی دهد

بشنود یا استغاثه مور و مار

در مجاعت هم بداند سرّ کار