گنجور

 
صفی علیشاه

بسم االله الرحمن الرحیم

الم (۱) أَ حَسِبَ اَلنّٰاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنّٰا وَ هُمْ لاٰ یُفْتَنُونَ (۲) وَ لَقَدْ فَتَنَّا اَلَّذِینَ مِنْ‌ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اَللّٰهُ اَلَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ اَلْکٰاذِبِینَ (۳)

بنام خداوند بخشاینده مهربان

الم ، آیا پنداشتند مردمان که وا گذاشته می‌شوند که بگویند ایمان آوردیم و ایشان امتحان کرده نشوند (۲) و بتحقیق امتحان کردیم آنان را که بودند پیش از ایشان پس هر آینه بدانند البته خدا آنان را که راست گفتند و هر آینه بداند البته دروغگویان را (۳)

خواهم امداد از خدای لایموت

از پی تفسیر سورة عنکبوت

هست اشارت آن الف و آن لام و میم

از إنَّا االله مَالِکُ مُلک عَظِیم

می کنند آیا گمان این مردمان

که فرو هِشته شوند از امتحان

چونکه گویند آن کسان بی آزمون

قول آمَنَّا وَهُم لَایُفتَنُون

همچنان که آزمودیم آن کسان

که بُدند از پیش از ایشان در جهان

امتحان یعنی که در کل امم

بوده است و باز خواهد بود هم

تا بداند حق ، که در دین راستگوست

هم که بعد از امتحانها کاذب اوست

یعنی آنچه بود ثابت در ازل

در ظهور آید ز آثار و عمل

تا که باید اختصاص و امتیاز

مؤمن از کافر، حقیقت از مجاز