وَ لَقَدْ أَرْسَلْنٰا إِلیٰ ثَمُودَ أَخٰاهُمْ صٰالِحاً أَنِ اُعْبُدُوا اَللّٰهَ فَإِذٰا هُمْ فَرِیقٰانِ یَخْتَصِمُونَ (۴۵) قٰالَ‌ یٰا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّیِّئَةِ قَبْلَ اَلْحَسَنَةِ لَوْ لاٰ تَسْتَغْفِرُونَ اَللّٰهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (۴۶) قٰالُوا اِطَّیَّرْنٰا بِکَ وَ بِمَنْ مَعَکَ قٰالَ طٰائِرُکُمْ عِنْدَ اَللّٰهِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ (۴۷) وَ کٰانَ فِی اَلْمَدِینَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ یُفْسِدُونَ فِی اَلْأَرْضِ وَ لاٰ یُصْلِحُونَ (۴۸)

و بحقیقت فرستادیم بسوی ثمود برادرشان را صالح که بپرستید خدا را پس آن‌گاه ایشان دو فریقه شدند که نزاع می‌کردند (۴۵) گفت ای قوم من چرا بشتاب می‌خواهید بدی را پیش از خوبی چرا آمرزش نمی‌خواهید از خدا باشد که شما رحمت کرده شوید (۴۶) گفتند شوم گرفتیم بتو و با آنکه با تو است گفت منشأ شر شما نزد خداست بلکه شما هستید گروهی که مبتلا می‌شوید (۴۷) و بودند در شهر نه نفر که افساد می‌کردند در زمین و اصلاح نمی‌کردند (۴۸)

« در بیان احوال قوم ثمود »