وَ مٰا أَرْسَلْنٰاکَ إِلاّٰ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً (۵۶) قُلْ مٰا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاّٰ مَنْ شٰاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلیٰ رَبِّهِ سَبِیلاً (۵۷) وَ تَوَکَّلْ عَلَی اَلْحَیِّ اَلَّذِی لاٰ یَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ کَفیٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبٰادِهِ خَبِیراً (۵۸) اَلَّذِی خَلَقَ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضَ وَ مٰا بَیْنَهُمٰا فِی سِتَّةِ أَیّٰامٍ ثُمَّ اِسْتَویٰ عَلَی اَلْعَرْشِ اَلرَّحْمٰنُ فَسْئَلْ بِهِ خَبِیراً (۵۹) وَ إِذٰا قِیلَ لَهُمُ اُسْجُدُوا لِلرَّحْمٰنِ قٰالُوا وَ مَا اَلرَّحْمٰنُ أَ نَسْجُدُ لِمٰا تَأْمُرُنٰا وَ زٰادَهُمْ نُفُوراً (۶۰) تَبٰارَکَ اَلَّذِی جَعَلَ فِی اَلسَّمٰاءِ بُرُوجاً وَ جَعَلَ فِیهٰا سِرٰاجاً وَ قَمَراً مُنِیراً (۶۱) وَ هُوَ اَلَّذِی جَعَلَ اَللَّیْلَ وَ اَلنَّهٰارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرٰادَ أَنْ یَذَّکَّرَ أَوْ أَرٰادَ شُکُوراً (۶۲) وَ عِبٰادُ اَلرَّحْمٰنِ اَلَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی اَلْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذٰا خٰاطَبَهُمُ اَلْجٰاهِلُونَ قٰالُوا سَلاٰماً (۶۳) وَ اَلَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیٰاماً (۶۴)

و نفرستادیم ترا مگر مژده دهنده و بیم کننده (۵۶) بگو نمی‌خواهم از شما بر آن هیچ مزدی جز آنکه خواست که فرا گیرد بسوی پروردگارش راهی (۵۷) و توکل کن بر خدای زنده که نمی‌میرد و تسبیح گوی بحمدش و بس باشد او بگناهان بندگانش آگاه (۵۸) آنکه آفرید آسمانها و زمین را و آنچه میان آن دو است در شش روز پس بیاراست عرش رحمانی را با حسن کامل خلقت پس بپرس از آن آگاهی را (۵۹) و چون گفته شود مر ایشان را که سجده کنید مر خدای بخشاینده را گویند و چیست رحمان آیا سجده کنیم مر آنچه می‌فرمایی ما را و افزود ایشان را نفرت (۶۰) افزود آمد آنکه گردانید در آسمان برجها و گردانید در آنها چراغی و ماهی نور دهنده (۶۱) و اوست که گردانید شب و روز را از پی هم آینده برای آنکه خواست که پند گیرد یا خواست شکرگذاری را (۶۲) و بندگان خدای بخشنده آنان که می‌روند بر زمین بآرام و آهستگی و چون خطاب کند ایشان را نادانان گویند سلامی (۶۳) و آنان که شب بروز میارند برای پروردگارشان سجده‌کنندگان و بر پای ایستادگان (۶۴)