گنجور

 
صفی علیشاه

یٰا أَیُّهَا اَلنّٰاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ اَلَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ لَنْ یَخْلُقُوا ذُبٰاباً وَ لَوِ اِجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ یَسْلُبْهُمُ اَلذُّبٰابُ شَیْئاً لاٰ یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ اَلطّٰالِبُ وَ اَلْمَطْلُوبُ (۷۳) مٰا قَدَرُوا اَللّٰهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِنَّ اَللّٰهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ (۷۴) اَللّٰهُ یَصْطَفِی مِنَ اَلْمَلاٰئِکَةِ رُسُلاً وَ مِنَ اَلنّٰاسِ إِنَّ اَللّٰهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ (۷۵) یَعْلَمُ مٰا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ مٰا خَلْفَهُمْ وَ إِلَی اَللّٰهِ تُرْجَعُ اَلْأُمُورُ (۷۶) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِرْکَعُوا وَ اُسْجُدُوا وَ اُعْبُدُوا رَبَّکُمْ وَ اِفْعَلُوا اَلْخَیْرَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (۷۷) وَ جٰاهِدُوا فِی اَللّٰهِ حَقَّ جِهٰادِهِ هُوَ اِجْتَبٰاکُمْ وَ مٰا جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی اَلدِّینِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرٰاهِیمَ هُوَ سَمّٰاکُمُ اَلْمُسْلِمِینَ مِنْ قَبْلُ وَ فِی هٰذٰا لِیَکُونَ اَلرَّسُولُ شَهِیداً عَلَیْکُمْ وَ تَکُونُوا شُهَدٰاءَ عَلَی اَلنّٰاسِ فَأَقِیمُوا اَلصَّلاٰةَ وَ آتُوا اَلزَّکٰاةَ وَ اِعْتَصِمُوا بِاللّٰهِ هُوَ مَوْلاٰکُمْ فَنِعْمَ اَلْمَوْلیٰ وَ نِعْمَ اَلنَّصِیرُ (۷۸)

ای مردمان زده شد مثلی پس گوش باز دارید مر آن را بدرستی که آنان که می‌خوانید از جز خدا هرگز نتوانند آفرید مگسی را و اگر چه اجتماع نمایند مر آن را و اگر بر بیاد از ایشان مگس چیزی را نمی‌توانند استخلاص کرد آن را از آن ناتوان آمد عابد و معبود (۷۳) نشناختند خدا را حق شناختن او بدرستی که خدای هر آینه توانای غالب است (۷۴) خدا بر می‌گزیند از ملائکه رسولان و از مردمان بدرستی که خدا شنوای بیناست (۷۵) می‌داند آنچه را باشد میان دستهاشان و آنچه را باشد پس پشتشان و بسوی خدا باز می‌گردد کارها (۷۶) ای آن کسانی که گرویدید رکوع کنید و سجود کنید و بپرستید پروردگار خود را و بکنید خیر را باشد که شما رستگار شوید (۷۷) و جهاد نمائید در راه خدا حق جهادش او برگزید شما را و نگردانید بر شما در دین هیچ شکی کیش پدرتان ابراهیم او نام نهاد شما را مسلمانان از پیش و در این تا باشد رسول گواه بر شما و باشید گواهان بر مردمان بر پای دارید نماز را و بدهید زکاة را و متوسل شوید بخدا اوست خداوند شما پس خوبست آن خداوند و خوبست آن یاور (۷۸)

ایها الناس این مثل ها شد زده

در پرستش مر بتان را نیک و بِه

بشنوید آن را مر آنان را شما

که همی خوانید از غیر خدا

نافرینند آن به هرگز یک ذباب

مجتمع چند ار که گردند از شتاب

ور رباید زآن بتان چیزی مگس

نی توانند آنکه تا گیرند پس

طالب و مطلوب بس باشند سست

هم ذباب هم بتان یعنی نه چُست

می نکردند آن کسان تعظیم حق

آنچه باشد حقّ تعظیم از نسق

حق تعالی او قوی است و عزیز

غالب است اندر تواناییش نیز

بر خلاف آنچه خوانند این گروه

کآید از هر عاجزی اندر ستوه

برگزیند از ملایک حق رسل

همچنین از مردمان اندر سبل

تا بود افرشته از حق واسطه

انبیاء را در مقام رابطه

هم نبی باشد میان حق و خلق

واسطه در پاکی دیدار و دلق

حق به تحقیق او سمیع است و بصیر

نیست زو پوشیده چیزی یک شعیر

یَعلَمُ مَابَینَ أیدِی هِم وَمَا

خَلْفَهُم تُرْجَعُ إلَیهِ أمرِنَا

داند اعنی آن عمل ها که کنند

مردمان ز آینده و بگذشته چند

هم به سویش بازگشت کارهاست

مرجع و منجای کل ماسوی است

ای کسان که بگرویده بر حقید

در عبودیّت به ذات مطلقید

در رکوع و در سجود آرید رو

رَبّکُم یَا أیّهَا النَاس اعبُدُواْ

وأفعَلُواْ الْخَیرَ لَعَلَّکُم تُفلِحُون

جَاهِدُوا فِی االلهِ این است آزمون

آن چنان کآید بجا حق جهاد

برگزید او چون شما را در رشاد

بر شما در دین نگرداند او حرج

بلکه وسعت داد از فضل و فرج

دین ابراهیم ابیتان باشد این

کو شما را نام کرده مسلمین

پیش از این قرآن و هم در وی به نام

خوانده اوتان مُسلِم از ربّ الانام

تا محمّد(ص) بر شما باشد گواه

تا که عصیان کرد و طاعت بر اِله

هم شما باشید شاهد در رشاد

آنکه دعوت را رساند او بر عباد

پس بپا دارید ای مردم صلات

هم دهید از صدق و میلِ دل زکات

چنگ بر فضل خدا هم بر زنید

اعتماد او را به طاعت ها کنید

بر کتابش هم نمایید اعتصام

این تمسّک فرض باشد بر انام

اوست مولای شما نی دیگری

بهترین مولا و نیکو یاوری