بسم االله الرحمن الرحیم
وَ اَلْعَصْرِ (۱) إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ (۲) إِلاَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ وَ تَوٰاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوٰاصَوْا بِالصَّبْرِ (۳)
بنام خداوند بخشاینده مهربان
بطرف آخر روز (۱) بدرستی که انسان هر آینه در زیان کاریست (۲) مگر آنان که ایمان آوردند و کردند کارهای شایسته وصیت بیکدیگر نمودند براستی و وصیت نمودند بشکیبایی (۳)
هم قسم بر عصر یعنی بر زمان
و امتداد آن بقاء بیکران
آنکه می باشد زیانکار آدمی
از فزونی می رود سوی کمی
جز کسانی کاهل ایمانند و دین
کرده اند اعمال نیکو از یقین
سعیشان در کسب طاعات است بیش
کرده اند افزون حیات و خیر خویش
هستشان با هم وصیّت ها که آن
بر حق است و راست در ایمان و جان
همچو توحید خدای بی شریک
هم اطاعت بر رسل و اعمال نیک
هم وصیّت کرده اند ایشان به صبر
زآنچه می بکشد ز اعداء ظلم و جبر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.