بسم االله الرحمن الرحیم
وَ اَلْعَصْرِ (۱) إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ (۲) إِلاَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ وَ تَوٰاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوٰاصَوْا بِالصَّبْرِ (۳)
بنام خداوند بخشاینده مهربان
بطرف آخر روز (۱) بدرستی که انسان هر آینه در زیان کاریست (۲) مگر آنان که ایمان آوردند و کردند کارهای شایسته وصیت بیکدیگر نمودند براستی و وصیت نمودند بشکیبایی (۳)
هم قسم بر عصر یعنی بر زمان
و امتداد آن بقاء بیکران
آنکه می باشد زیانکار آدمی
از فزونی می رود سوی کمی
جز کسانی کاهل ایمانند و دین
کرده اند اعمال نیکو از یقین
سعیشان در کسب طاعات است بیش
کرده اند افزون حیات و خیر خویش
هستشان با هم وصیّت ها که آن
بر حق است و راست در ایمان و جان
همچو توحید خدای بی شریک
هم اطاعت بر رسل و اعمال نیک
هم وصیّت کرده اند ایشان به صبر
زآنچه می بکشد ز اعداء ظلم و جبر