شنو از قاب قوسین این اشارت
شد آن از قرب اسمائی عبارت
تقابل بین اسماء باعتبار است
که در امر الهی بر قرار است
مسما گشت بر دور وجود او
مثال دائره اندر نمود او
چو ابداء و اعاده و فاعلیت
نزول و هم صعود و قابلیت
بحق این اتتحاد است و معیت
تمیزش لیک باقی از دوئیت
خود اثنینیت اینجا اعتباریست
وجود از فرق و تمییز تو عاریست
فنای تام در در وی محق و طمس است
چو ذره‌کان فنا در ذات شمس است
رسومات صفات و ذات و افعال
شود کلی فنا در ذات فعال
نباشد ذره را هرگز وجودی
که دارد در نظر کاهی نمودی
نمودش نیست هم جز اعتباری
نه هستی باشد او را نه قراری
ز ذکر هستی‌ام نطق از بیان رفت
خود این هستی موهوم از میان رفت
حدیث آمد به پیش از ذات هستی
نماند آثاری از ذرات هستی
الا ای آنکه واحد در وجودی
نباشد جز تو را بود و نمودی
بذات خویش سلطانی و مالک
بخود باقی و باقی جمله هالک
صفی را منقطع از ما خلق کن
بکلی روی قلبش سوی حق کن
نداند تا وصولی یا فنائی
نیابد با خدا غیر از خدائی
شود خارج ز حد قاب قوسین
نه در یادش احد ماند نه اثنین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به بررسی موضوع وحدت وجود و تفاوت میان اسماء و ذات الهی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که نام‌ها و صفات خداوند در واقع به اعتبار وجود انسان‌ها هستند و در حقیقت، ذات الهی فراتر از هر تقسیم و دوگانگی است. او اشاره می‌کند که وجود مادی و دنیاوی، تنها ظاهری و اعتباری است و در حقیقت، هر ذره‌ای از وجود، همان‌گونه که در نور خورشید محو می‌شود، در ذات الهی نیز فنا می‌شود.
در ادامه، شاعر همچنین به این نکته اشاره می‌کند که در عالم وجود، فقط یک حقیقت هستی وجود دارد و سایر موجودات به‌طور نسبی و موقت هستند. بنابراین، انسان باید به‌سوی حق و ذات الهی توجه کند و از دوگانگی‌ها و محدودیت‌های دنیوی دور شود. در نهایت، او از خواننده می‌خواهد که تمام توجه خود را به خداوند متمرکز کند و در پی شناخت حقیقی ذات الهی باشد.
هوش مصنوعی: گوش فرا دار از این نشانه، که از نزدیکی مقام الهی سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: تقابل میان نام‌ها به این دلیل است که در نظام الهی جایگاه خاصی دارند.
هوش مصنوعی: وجود او به گونه‌ای است که مانند دایره‌ای است که دورش را احاطه کرده، و این وضعیت به وضوح در نمود او نمایان است.
هوش مصنوعی: آغاز و بازگشت و توانمندی در پایین آمدن و همچنین بالا رفتن و قابلیت‌ها.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان مفهوم اتحاد و همراهی بین دو چیز می‌پردازد. در واقع، ارتباط و نزدیکی این دو مفهوم را تأکید می‌کند، اما در عین حال، به تفاوت‌های موجود بین آنها نیز اشاره دارد و می‌گوید که اگرچه آنها در برخی جنبه‌ها به هم پیوسته‌اند، هنوز هم ویژگی‌های متفاوتی دارند که باعث جدایی‌شان می‌شود.
هوش مصنوعی: وجود دوگانگی در اینجا تنها یک تصور است و از تفاوت‌ها و تمایزهای تو ناشی نمی‌شود.
هوش مصنوعی: کامل‌ترین نابودی و از بین رفتن در وجود او وجود دارد، همان‌طور که ذرات ریز در نور خورشید ناپدید می‌شوند.
هوش مصنوعی: همه ویژگی‌ها، صفات و اعمال زائل می‌شوند و در وجود نهادینِ فعال محو می‌گردند.
هوش مصنوعی: هیچ ذره‌ای هرگز وجودی نخواهد داشت که در نظر دیگران به صورت چیزی ناچیز و بی‌ارزش مانند کاه به نظر برسد.
هوش مصنوعی: او فقط به خاطر تأثیر و اعتبارش در ذهن مردم شناخته می‌شود و وجود واقعی و ثابت‌تری ندارد.
هوش مصنوعی: از زمانی که به یاد هستی‌ام می‌افتم، دیگر نتوانستم سخن بگویم. در واقع، این هستی خیالی که داشتم، اکنون از بین رفته است.
هوش مصنوعی: وقتی که حقیقت از وجود خود سخن می‌گوید، دیگر نشانه‌ای از اجزای گوناگون وجود باقی نمی‌ماند.
هوش مصنوعی: ای آنکه در وجود، واحد هستی و جز تو هیچ‌کس دیگری نیست و خودت را نشان دادی.
هوش مصنوعی: تو در ذات خود، سلطانی و مالک زندگی خود هستی، و در حالی که باقی چیزها در زوالند، تو همواره پایدار و ماندنی خواهی بود.
هوش مصنوعی: صفی را به گونه‌ای خلق کن که برای همیشه از ما جدا باشد و قلبش را به سمت حقیقت راهنمایی کن.
هوش مصنوعی: انسان تا زمانی که به حقیقت وجودی خود و ارتباط با خدا پی نبرد، نمی‌تواند به درستی درک کند که به کجا می‌رسد یا چه سرنوشتی خواهد داشت. هیچ‌کس جز خداوند نمی‌تواند کنه وجود او و آینده‌اش را بشناسد.
هوش مصنوعی: زمانی که از مرز و محدوده‌ی خود فراتر می‌رود، نه یاد یک نفر باقی می‌ماند و نه یاد دو نفر.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.