شیشه و پیمانه و دل غم ز هم کم می‌کنند
اهل دل از راه دل، دل‌پرسی هم می‌کنند
بس که خود را دوست می‌دارند ابنای زمان
پیشتر از زخم ایشان فکر مرهم می‌کنند
غنچه را در بزم ما منع شکفتن کرده‌اند
نخل مومی را در اینجا شمعِ ماتم می‌کنند
نیست غم در کشور وارستگان روزگار
شادی صبح طرب در شام ماتم می‌کنند
قبضه داران قضا آخر سعیدا چون کمان
هرکجا سرو قدی سر می‌کشد خم می‌کنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند غم، شادی، و تضادهای احساسی در زندگی می‌پردازد. شاعر از طریق تصاوری چون "شیشه و پیمانه" و "غم"، نشان می‌دهد که چگونه افراد تلاش می‌کنند تا دل‌های غمگین را با شادی و عشق پر کنند. همچنین اشاره به این دارد که انسان‌ها به خودشان اهمیت می‌دهند و قبل از اینکه به دیگران آسیب بزنند، به فکر جبران آن هستند. در عین حال، فضاهایی از غم و ماتم وجود دارد که نتوانسته‌اند شادی‌ها را به طور کامل سرکوب کنند و در نهایت به زیبایی‌های زندگی اشاره می‌کند که باید از آنها بهره‌برداری کرد.
هوش مصنوعی: افراد باصفا و اهل دل، با نوشیدن شربت و گِل کردن دل و شادی و کم کردن غم و اندوه، به یکدیگر دلداری می‌دهند و احوال یکدیگر را جویا می‌شوند.
هوش مصنوعی: افراد زمانه آن‌قدر به خودشان اهمیت می‌دهند که قبل از اینکه به آنها آسیبی برسد، فکر درمان و تسکین درد خود را می‌کنند.
هوش مصنوعی: در جمع ما، غنچه‌ها را از شکفتن محروم کرده‌اند و در این مکان، نخل مومی به عنوان نمادی از سوگواری به کار می‌رود.
هوش مصنوعی: در سرزمین آزادگان، غم و اندوه وجود ندارد و مردم با شادی و نشاط، صبح را جشن می‌گیرند و حتی در دل شب‌های غم‌انگیز، به دلایل شادمانی و خوشی می‌پردازند.
هوش مصنوعی: نگهبانان سرنوشت، در نهایت خوشبختی، مانند کمانی هستند که هر بار که انسانی با قامت راست و بلندی ظاهر می‌شود، آن را به سمت او خم می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.