هوش مصنوعی: این شعر درباره پشیمانی و حسرت در پیری است. شاعر وقتی به یاد جوانی و اشتباهات خود می‌افتد، احساس غذاب و ندامت می‌کند، اما اکنون که دیگر جوانی ندارد و دندان‌هایش هم از بین رفته، نمی‌تواند به راحتی از این پشیمانی سخن بگوید.
هوش مصنوعی: در دوران پیری، در مورد پشیمانی‌هایم صحبت می‌کنم و به خاطر اشتباهات گذشته‌ام، غمگین و مستأصل هستم، اما اکنون که دیگر دندانی برای گاز گرفتن ندارم، این احساسات برایم بی‌فایده شده‌اند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره پشیمانی و حسرت در پیری است. شاعر وقتی به یاد جوانی و اشتباهات خود می‌افتد، احساس غذاب و ندامت می‌کند، اما اکنون که دیگر جوانی ندارد و دندان‌هایش هم از بین رفته، نمی‌تواند به راحتی از این پشیمانی سخن بگوید.
هوش مصنوعی: در دوران پیری، در مورد پشیمانی‌هایم صحبت می‌کنم و به خاطر اشتباهات گذشته‌ام، غمگین و مستأصل هستم، اما اکنون که دیگر دندانی برای گاز گرفتن ندارم، این احساسات برایم بی‌فایده شده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
رفت ایام جوانی، شوق در جانم نماند
هایهوی عندلیبان در گلستانم نماند
از پشیمانی سخن در عهد پیری می زنم
لب به دندان می گزم اکنون که دندانم نماند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.