هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساسات درونی خود سخن می‌گوید. او به جنونی اشاره دارد که در دلش آتش می‌افکند و او را به شور و هیجان می‌آورد. در مقابل، عقل مصلحت‌اندیش او را به بیابان‌های دوری می‌فرستد، جایی که احساس آزادی و شورش در آن وجود ندارد. به طور کلی، شاعر در تلاش است تا تضاد بین احساسات شدید و عقلانیت را به تصویر بکشد.
هوش مصنوعی: شخصی در جستجوی جنونی است که نه تنها شعله‌ای از عشق و شوق در دلش ایجاد کند، بلکه او را از محدودیت‌ها و مصلحت‌های عقلانی دور کند و به دنیای گسترده‌تری بکشاند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساسات درونی خود سخن می‌گوید. او به جنونی اشاره دارد که در دلش آتش می‌افکند و او را به شور و هیجان می‌آورد. در مقابل، عقل مصلحت‌اندیش او را به بیابان‌های دوری می‌فرستد، جایی که احساس آزادی و شورش در آن وجود ندارد. به طور کلی، شاعر در تلاش است تا تضاد بین احساسات شدید و عقلانیت را به تصویر بکشد.
هوش مصنوعی: شخصی در جستجوی جنونی است که نه تنها شعله‌ای از عشق و شوق در دلش ایجاد کند، بلکه او را از محدودیت‌ها و مصلحت‌های عقلانی دور کند و به دنیای گسترده‌تری بکشاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جنونی کو که آتش در دل پرشورم اندازد؟
زعقل مصلحت بین صد بیابان دورم اندازد
شدم غافل زشکر سوده الماس، می ترسم
که کافر نعمتی در مرهم کافورم اندازد
منم آن دانه بی طالع این صحرای خرم را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.