صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۷ روزگاری است که در دیر مغان می‌ریزد آب بر دست سبو، گریهٔ مستانه ما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به حال و هوای غم‌انگیز خود اشاره می‌کند که در محیطی قدیمی و معنوی مانند دیر مغان، با نوشیدن مدام و غمگین بودنش به تفکر فرو رفته است. احساساتی همچون اندوه و شادی توأم در این فضا وجود دارد.
هوش مصنوعی: زمانی است که در میخانه، آب بر دست ظرف می‌ریزند و این، به خاطر اشک‌های شوق و عشق مستانه ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.