هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس تنهایی و longing شاعر است. او در این خانه کسی را نمی‌شناسد و مانند پروانه‌ای است که به شمع (نور) نگاه میکند، در حالی که از جمع دیگران جدا شده است. این تصویر نشان‌دهنده جذابیت و کشش ناامیدکننده‌ای است که شاعر نسبت به چیزی یا کسی دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس تنهایی و longing شاعر است. او در این خانه کسی را نمی‌شناسد و مانند پروانه‌ای است که به شمع (نور) نگاه میکند، در حالی که از جمع دیگران جدا شده است. این تصویر نشان‌دهنده جذابیت و کشش ناامیدکننده‌ای است که شاعر نسبت به چیزی یا کسی دارد.
هوش مصنوعی: در این خانه، کسی را نمی‌شناسم و تمام توجه‌ام به شمع است، همچون پروانه‌ای که به نور نزدیک می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به خرابات برید از در این خانه مرا
که دگر یاد شراب آمد و پیمانه مرا
دل دیوانه به زنجیر نبستن عجبست
که به زنجیر ببندد دل دیوانه مرا؟
می بیارید و تنم را بنشانید چو شمع
[...]
میکند سلسلهٔ زلف تو دیوانه مرا
میکشد نرگس مست تو به میخانه مرا
متحیر شده‌ام تا غم عشقت ناگاه
از کجا یافت در این گوشهٔ ویرانه مرا
هوس در بناگوش تو دارد دل من
[...]
می کشد چشم تو از گوشه به میخانه مرا
می کند زلف چو زنجیر تو دیوانه مرا
شسته بودم ز می و جام و قدح دست ولی
می برد باز لبت بر سر پیمانه مرا
به هوای لب میگون تو گر خاک شوم
[...]
آشنایی به کسی نیست درین خانه مرا
نظر از جمع به شمع است چو پروانه مرا
دارم از دیده بد پاس تهیدستی خود
چشم بر گنج گهر نیست ز ویرانه مرا
خاک این خانه ویران شده دامنگیرست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.