صائب » دیوان اشعار » تکبیتهای برگزیده » تکبیت شمارهٔ ۱۰۶۸ سالها در پرده دل خون خود را خوردهام تا درین گلزار چون گل یک دهن خندیدهام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر سالها در دل خود غم و اندوه را تحمل کرده است، اما اکنون در این باغ مانند یک گل لبخند زده و شاداب به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: مدتهای طولانی در سکوت و درد درون خود غم و رنج را تحمل کردهام تا اکنون در این باغ مانند گلی بخندم و شاد باشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
فکر حاصل ره ندارد در دل آزاده ام
تخم خال عیب باشد در زمین ساده ام
قطره بی ظرفم اما چون به جوش آید دلم
می کند تنگی خم گردون به جوش باده ام
گر چه صحرایی است بر مشت غبارم چشم مور
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.