|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و تأثیر عشق اشاره میکند. هر جا که محبوب (دلدار) خود را نمایان میکند، مانند سرو بلندی است که زانو میزند. عشق به شدت و غافلگیرکننده است و مانند برقی که در خرمن مجنون افتاده، آثار آن واضح و عمیق است. همچنین، اشاره به دود ناشی از سیاهچاله عشق لیلی به مجنون دارد که نشاندهندهی درد و شوق عاشقانه است. در مجموع، شعر نشاندهندهی زیبایی و دشواریهای عشق است.
هوش مصنوعی: هر جا که محبوب با زیباییاش خود را نمایان کند، مانند سروی که قد بلند و زیبا باشد، دیگران به زیبایی او توجه میکنند و به وجد میآیند.
هوش مصنوعی: عشق شبیه برقی است که در مزرعه مجنون تابید و اولین دود از خانه تاریک لیلی بلند شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.