|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به زیبایی و ظرافت اشاره دارند. شاعر از شرم و زیبایی دختری سخن میگوید که نمیخواهد خود را به نمایش بگذارد. او به این نکته اشاره میکند که حتی اگر شرایط مناسب باشد (مثل هوا و ابر)، باز هم نباید زیبایی و جاذبهاش را به طور کامل برملا کند. به نوعی، هنرمند علاقهمند است که زیبایی و ظرافت را در مکانی محفوظ نگه داشته و از افشای آن در برابر آفتاب (یا عموم) پرهیز کند.
هوش مصنوعی: اینجا به نظر میرسد که شخصی در تلاش است تا زیبایی یا جاذبهاش را نمایش دهد. او میگوید که هیچ وقت نمیتواند شرم و حیا را کنار بگذارد و مثل یک نقاب، آن را پنهان کرده است. حتی اگر بخواهد به آفتاب یا به روشنی و وضوح نشان داده شود، باز هم به دلیل این حیا و شرم، نمیتواند به طور کامل خود را نمایان کند.
هوش مصنوعی: وقتی هوا ابری میشود، شیشه را به زیبایی نمایان کن، اما هرگز دختر گل را در برابر آفتاب قرار نده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نهشت شرم رخ از گوشه نقاب نمایی
نشد که گوشه کاری به آفتاب نمایی
هوا چو ابر شود شیشه را به جلوه درآور
مباد دختر رز را به آفتاب نمایی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.