|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به فردی اشاره می‌کند که از حقیقت‌های زندگی غافل است و درگیر دنیای ظاهری و تجملات شده است. او به نوعی در بند بزرگ‌منشی و کبر خود گرفتار است و همچنان به دنبال راهی برای بازگشت به اصالت خویش می‌گردد، اما در این راه دچار سردرگمی و مشکلاتی شده است. شاعر با استفاده از تمثیلاتی مانند شعله و شبنم، به این موضوع می‌پردازد که چگونه دنیای مادی و زرق و برق آن فرد را در خود اسیر کرده است.
هوش مصنوعی: در غفلت از تحولات و جریانات دنیا، فقط مشغول خود بزرگ‌بینی و افتخار به جایگاهت هستی.
هوش مصنوعی: اگر مانند شعله‌ای که گم شده، راه بازگشتت را فراموش کرده‌ای، به زیر پاهای خار و خس افتاده‌ای و نمی‌توانی به جایی برگردی.
هوش مصنوعی: شبنم با تابش آفتاب خود را به آن می‌سازد و در این میان در دام زیبایی و عطر جهانی که وجود دارد، گرفتار شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
غافل ز سیر عالم انوار مانده ای
در عقده بزرگی دستار مانده ای
گم کرده ای چو شعله ره بازگشت خویش
در زیر دست و پای خس و خار مانده ای
شبنم به آفتاب رسانید خویش را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.