|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر به اهمیت و ارزش شادی و عقل اشاره می‌کند. او از باده‌ای (نماد شادی و نشئگی) می‌خواهد که به سراغش بیاید تا در کنار آن، به تفکر و خرد ورزی بپردازد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که عمر انسان در ملال و غم‌ناکی سپری نمی‌شود و او باید ایام عقل و خرد را بشمارد. همچنین به این موضوع پرداخته می‌شود که مغز انسان در مقایسه با روان او، دچار فرسودگی شده و نباید به سادگی آن را از دست داد. این شعر به نوعی تذکری برای ارزش‌گذاری به عقل و شادی در زندگی است.
هوش مصنوعی: باده کجاست تا بطوری که مست شوم، جام فهم و عقل را به سنگ بزنم؟ می‌خواهم با حلقه‌ای از جام، نام عقل را دور کنم.
هوش مصنوعی: زندگی‌ای که در غم و اندوه سپری شود، به حساب نمی‌آید. وقتی بخواهم ایام عقل و خرد خود را بشمارم، چطور می‌توانم آن را در نظر بگیرم؟
هوش مصنوعی: مغز ما مانند ریگ‌های روان بسیار ضعیف و آسیب‌پذیر است، پس نگذارید آن را خراب کنید و عقل را با روغن بادام nourish کنید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.