|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از دلتنگی و ناپایداری روح خود نسبت به دنیای مادی و این خاکدان سخن میگوید. او به این باور است که دل رمیده و آشفته، هرگز نمیتواند با بیاحساسی و دودی که میکشد، سازگاری کند. همچنین، او به قفس بلبلی اشاره میکند که دیگر نمیتواند در چنین محیطی زندگی کند و از تلخیها و مشکلات رنج میبرد. فغان و آه او حتی دل سنگی را هم به درد میآورد، اما این غم و درد برای فرد مهربان و درککنندهای همچون او هیچ ارزشی ندارد و به نوعی حسرت است.
هوش مصنوعی: دل بیتاب و دلشکستهای که از این دنیا خسته شده است، هیچگاه با زخم و رنج سازگاری ندارد. وجودش هرگز با تلخی و درد همساز نخواهد شد.
هوش مصنوعی: بلبلی که تجربه تلخی را از زندگی در قفس و دردهای آن به دوش میکشد، دیگر نمیتواند در میان خار و یا علفها خانه بسازد. یعنی پس از اینکه زخمهای عاطفی و تجربیات سختی را متحمل شده، دیگر نمیتواند به راحتی و بیخیال زندگی کند و در شرایط نامساعدی که قبلاً برایش وجود داشت، جا بگیرد.
هوش مصنوعی: فریاد من که حتی دلهای سخت را به درد میآورد، ارزشمند است، اما این موضوع نمیتواند تو را مهربانتر کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.