|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزل به احساسات عمیق عشق و جنون اشاره دارد. شاعر بیان میکند که عشق و جنون او از معشوق نشأت میگیرد و دلش با وجود بیدستی و پایش در این محفل نمیتواند از زیباییهای عشق غافل شود. همچنین، اشاره به زلف پریشان معشوق دارد که حاوی رازهای زیادی است و هر حرفش همچون زبانی در حال شانه کردن است. به طور کلی، غزل غرق در حسرت و زیبایی عشق است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که سرنوشت حکم کفر را از دل محبوب میگیرد، جنون نیز، دیوانهوار، در پی خطی داغ از من میگردد.
هوش مصنوعی: دل ناتوان من از آن محفل چه گلی میتواند بچیند، در حالی که آتش از بیرون بزم، پروانه را در میگیرد.
هوش مصنوعی: مشکل این است که چنان زیبایی در زلف پریشان او وجود دارد که هر کلمهای از او به هزاران معنا اشاره میکند و مثل یک شانه در هر کلمه جا میگیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.