|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ناپایداری و عدم اعتماد به زیبایی‌های ظاهری بهار اشاره می‌کند. او می‌گوید که نباید به زودگذر بودن زیبایی‌ها و تغییرات طبیعت دلخوش بود، چرا که هیچ چیز در این دنیا ثابت نیست. به طور کلی، شاعر بر عدم اطمینان به پدیده‌های فریبنده تأکید می‌کند و از خطرات نهفته در آنها صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: به زیبایی به سرعت نمی‌توان اعتماد کرد، زیرا بهار به زودی تمام می‌شود. همچنین در مورد تعادل شب و روز هم نمی‌توان اطمینان کامل داشت.
هوش مصنوعی: در چهارگوشه جسمت، خیمه‌ی ثبات نزن، چون بر ابر و برق و باد و غبار هیچ اعتمادی نیست.
هوش مصنوعی: به خودت مطمئن نباش، زیرا زیبایی که در پوشش خود پنهان است می‌تواند موجب ایجاد چالش‌ها و فریب‌هایی شود. همچنین، بهار همواره قابل اعتماد نیست و ممکن است ناگهانی تغییر کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.