|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعری به این موضوع اشاره می‌کند که درباره مقام و ارزش سخن از اهل سخن نباید پرسید، زیرا معانی و مفاهیم آنها ممکن است ناگفته بماند. او همچنین در مورد حسرت و غربت "حسن" یا زیبایی‌ها سخن می‌گوید که کسی نمی‌داند ریشه و موطن آن کجاست. در نهایت، شاعر به شعله‌هایی اشاره می‌کند که از دل پروانه به وجود آمده‌اند، اما این شعله‌ها نتوانسته‌اند مشخص کنند که شمع در این اجتماع و جمع کجاست. در کل، ابیات به جستجوی معانی عمیق و دشواری در درک زیبایی و حقیقت اشاره دارند.
هوش مصنوعی: از اهل ادب و فرهنگ نپرس که جایگاه سخن کجاست، چه کسی می‌تواند حُسن غریب را بشناسد و بگوید وطن او کجاست؟
هوش مصنوعی: از آتش‌هایی که از دل پروانه برخاست، روشن نشد که شمع در این مجلس کجاست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.