رزق ما روشندلان چون مه ز پهلوی خودست
گر نمی در ساغر ما هست از جوی خودست
دیده امیدش از خواب پریشان ایمن است
هر که را بالین آسایش ز زانوی خودست
عاشق از بار لباس عاریت آسوده است
بید مجنون را کلاه و جامه از موی خودست
بوی پیراهن نمی گیرند اهل دل به مفت
غنچه این بوستان دلداده بوی خودست
در دیار خودپسندان نور بینش توتیاست
دیو این خاک سیه دل واله روی خودست
در خیابان رعونت نیست رسم امتیاز
هر نهالی عاشق بالای دلجوی خودست
هیچ فردی در پی اصلاح خوی خویش نیست
هر که را دیدیم در آرایش روی خودست
تنگ خلقی هر که را انداخت در دام بلا
متصل در زیر تیغ از چین ابروی خودست
بی زبانی می گشاید بندهای سخت را
در قفس طوطی ز منقار سخنگوی خودست
تا نسیم نوبهار عشق در مشاطگی است
شبنم این بوستان محو گل روی خودست
خصم اگر چون بیستون بندد به خون ما کمر
پشت ما بر کوه از اقبال بازوی خودست
نیست صائب چشم ما بر ریزش ابر بهار
آبخورد سبزه ما از لب جوی خودست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفاهیم مربوط به عشق، خودشناسی و وابستگی در زندگی پرداخته است. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصویرها، به این نکته اشاره می‌کند که در زندگی هر فرد، منبع خوشبختی و آسایش از درون خود انسان می‌جوشد و نه از外. او به اهمیت خودآگاهی و عدم وابستگی به دیگران برای کسب آرامش و لذت در زندگی تأکید می‌کند. در واقع، هر کس باید به جای جستجوی ارزش‌ها در خارج، به درون خود نگاهی بیندازد و به عشق و زیبایی‌های ذاتی خود پی ببرد. به همین ترتیب، مشکلات و سختی‌ها نیز ناشی از عدم آگاهی و خودپسندی هستند.
هوش مصنوعی: معنای این بیت به این شکل است که روزی و نعمت کسانی که بینا هستند، مانند ماهی که از کنار خود نور می‌افشاند، همواره در دسترس آنها قرار دارد. اگر نوشیدنی‌ای در جام ما وجود ندارد، این به دلیل کمبود نیست، بلکه به خاطر مسیری است که خود ما انتخاب کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: هر کسی که راحتی و آرامش خود را از درون خودش به دست آورده باشد، دیگر نگران خواب‌های آشفته و دغدغه‌های بیرونی نیست و چشم انتظار تغییرات امیدبخش می‌باشد.
هوش مصنوعی: عاشق از بار لباس‌هایی که به عاریت گرفته، راحت و آزاد است. بید مجنون، کلاهی و لباسی دارد که از موی خود او ساخته شده است.
هوش مصنوعی: اهل دل به خاطر عطر پیراهن غنچه‌ها توجهی ندارند، زیرا آنها تنها به بوی عشق و دلخواه خود اهمیت می‌دهند.
هوش مصنوعی: در سرزمین افرادی که فقط به خود اهمیت می‌دهند، بینش و آگاهی تو مانند میوه توت است؛ در حالی که این زمین تاریک و دل‌سرد است و کسانی که در آن زندگی می‌کنند، به زیبایی‌های واقعی بی‌توجه‌اند.
هوش مصنوعی: در خیابان، خودستایی و خودخواهی جایی ندارد. هر درختی که عشق می‌ورزد، فقط به خاطر قلب دوست داشتنی‌اش است که به او توجه می‌کند.
هوش مصنوعی: هیچ کس به فکر تغییر و بهبود رفتار خود نیست و همه فقط مشغول زیباتر کردن ظاهرشان هستند.
هوش مصنوعی: هر کسی که با تنگ‌خویی و بدخلقیش دیگران را به دردسر می‌اندازد، در واقع خود را زیر تیغ خطر قرار داده و زندگی‌اش تحت تأثیر زیبایی‌های ناپایدار می‌شود.
هوش مصنوعی: سکوت و بی‌زبانی می‌تواند مسائلی دشوار و پیچیده را حل کند، همانطور که طوطی برای رهایی از قید و بندهای خود به سخن گفتن نیاز دارد.
هوش مصنوعی: تا وقتی که نسیم بهاری عشق وجود دارد و زیبایی را دلنواز می‌کند، شبنم این باغ زیبایی‌اش را فدای گل روی خود کرده است.
هوش مصنوعی: اگر دشمن مانند کوه بیستون به خاطر خون ما بایستد، ما هم با قدرت و استقامت خود می‌توانیم بر قله‌ها ایستاده و مقاومت کنیم.
هوش مصنوعی: چشم ما به بارش باران بهاری دوخته نشده است؛ زیرا سبزه ما از آبی که از لبه جوی می‌ریزد زنده می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.