چه در طول امل از حرص بی باکانه آویزی؟
به این زلف پریشان هر نفس چون شانه آویزی
به روی آتشین عشق صلح از لاله رویان کن
به شمعی هر زمان تا چند چون پروانه آویزی؟
گرفتاری غذای روح باشد مرغ زیرک را
حرامت باد اگر در دام بهر دانه آویزی
ترا هست آشنایی کز جهان بیگانه ات سازد
به هر ناآشنا تا چند ای بیگانه آویزی؟
ز آغوش پدر هم یاد کن ای بی خبر گاهی
چه در دامان مادر اینقدر طفلانه آویزی؟
به قیل و قال نتوان در حریم کعبه محرم شد
همان بهتر که این ناقوس در بتخانه آویزی
نخواهی شد دگر محتاج دامنگیری مردم
اگر یک بار در دامان شب مردانه آویزی
به همت گوهر یکدانه چون مردان به دست آور
چو زاهد تا به کی در سبحه صددانه آویزی؟
مبین آیینه را بسیار در خلوت که می ترسم
که در دامان پاک خویش بی تابانه آویزی
ز مغز سنگ صائب نقش شیرین را برون آری
به کار عشق اگر چون کوهکن مردانه آویزی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بی‌تابی و اشتیاق عاشقانه می‌پردازد که در آن شاعر به تصویر کشیدن نوعی ناامیدی و وسوسه برای تعلق به دیگری اشاره می‌کند. شاعر از حرص و ولع در پیوند با زیبایی‌های عشق سخن می‌گوید و در عین حال به مخاطب یادآوری می‌کند که نباید در دام‌های فریبنده به دام بیفتد. او به یادآوری خانواده و ریشه‌ها نیز اشاره می‌کند و می‌گوید که در جستجوی عشق و شادی، نباید فراموش کرد که انسان باید بر پایه‌های مدارا و خودآگاهی حرکت کند. در نهایت، شاعر به قدرت و استقامت در عشق تأکید کرده و خواهان تلاش و صبر است تا به نتایج مطلوب برسد.
هوش مصنوعی: چرا به خاطر حرص و طمع بی‌پروا به چیزی که دست‌نیافتنی است، خود را آزار می‌کنی؟ هر لحظه مانند شانه‌ای که به موهای درهم‌ریخته می‌چسبد، به زلف پریشان عشق می‌چسبی.
هوش مصنوعی: بر روی عشق آتشین، به زیبایی گل‌های لاله صلح برقرار کن. هر بار مانند شمعی، به چه مدت می‌خواهی مانند پروانه به دور آن بچرخی؟
هوش مصنوعی: اگرچه گرفتاری‌ها ممکن است برای روح مانند غذایی باشند، اما ای مرغ باهوش، اگر به خاطر دانه‌ای در دام بیفتی، برایت حرام است.
هوش مصنوعی: تو دوستی داری که با هر بیگانه‌ای دور و برت را پر می‌کند و تو را با او آشنا می‌کند. تا کی می‌خواهی به غریبه‌ها بچسبی و از آن دوستی غافل باشی؟
هوش مصنوعی: گاهی به یاد پدر هم باش و در آغوش او را فراموش نکن، چرا که چقدر در دامان مادر به طور کودکانه آویزان شده‌ای.
هوش مصنوعی: در حریم کعبه و اماکن مقدس نمی‌توان با حرف و جدل وارد شد. بهتر است که این ناقوس، که نمادی از اعتقادات دیگران است، در معبد خودش آویزان باشد.
هوش مصنوعی: اگر یک بار با شجاعت و قاطعیت به در آغوش شب بروی، دیگر نیازی به وابستگی به دیگران نخواهی داشت.
هوش مصنوعی: با تلاش و اراده‌ای محکم و با ارزش، همچون مردان بزرگ به کسب موفقیت بپرداز. چرا باید تا ابد با زهد و زاهدی در این راه بروی و تنها به ذکرهای بی‌فایده اکتفا کنی؟
هوش مصنوعی: آیینه را در خلوت زیاد تماشا نکن، زیرا نگرانم که با دیدن خود، نتوانی خود را کنترل کنی و دلتنگ و آشفته شوی.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از دل سختی‌ها و مشکلات زیبایی‌ها را بیرون آوردی، باید مثل یک کوه کن با اراده و شجاعت سخت کار کنی و به عشق پایبند بمانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو فرهاد ار به تیغ بیستون مردانه آویزی
ز بی تابی، به برق تیشه، چون پروانه آویزی
به جانبازی اگر چون کوهکن، شیرین شود کامت
به شیرینی جان خویش،کی طفلانه آویزی؟
سبک روحانه از خویشت برد گر نالهٔ بلبل
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.