بر سر آب است بنیاد جهان زندگی

تا بشویی دست زود از خاکدان زندگی

تا نفس را راست می سازی درین بستانسرا

می رود بر باد اوراق خزان زندگی

فکر زاد راه بر خاطر گرانی می کند

می رود از بس به سرعت کاروان زندگی

نقش بندد تا به دامان قیامت بر زمین

هر که از دوش افکند بار گران زندگی

از خدنگ عمر، خودداری طمع کردن خطاست

حلقه گردد چون ز پیری ها کمان زندگی

پرده از روی متاع خویش تا واکرده ای

تخته از تابوت می گردد دکان زندگی

توتیا سازد به رغبت خاک صحرای عدم

هر که واکرده است چشمی در جهان زندگی

هر که را دیدیم دارد شکوه از روز سیاه

هست در ظلمت نهان آب روان زندگی

عمر را بسیاری گفتار کوته می کند

چون سبک مغزان مده از کف عنان زندگی

پایداری کردن از دندان طمع، پوچ است پوچ

اختر ثابت ندارد آسمان زندگی

نیست صائب از هزاران تن یکی از زندگان

زنده دل بودن اگر باشد نشان زندگی