ناله نی از جگرها آه می آرد برون
یوسفی در هر نفس از چاه می آرد برون
رهروی کز کاروان یک بار دور افتاده است
خار را از پا به منزلگاه می آرد برون
از بهای خویش افتادن، به چاه افتادن است
هرزه یوسف را فلک از چاه می آرد برون
در تنور رزق چون نوبت به قرص ما رسد
چرخ گویا بیژنی از چاه می آرد برون
آنچه می ریزد ز مژگان کلک صائب نقطه نیست
ماه کنعان سر ز جیب چاه می آرد برون
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیانگر احساسات عمیق و رنج‌های انسانی است. شاعر از ناله نی و احساس درد و اندوه حرف می‌زند و به تصویر یوسف اشاره می‌کند که از چاه نجات می‌یابد. اشاره به رهروی که از کاروان دور افتاده، نمایانگر تلاش انسان برای بازگشت به مسیر زندگی است. همچنین، به بهای انسانی و مشکلاتی که ممکن است پیش آید اشاره می‌شود. در نهایت، شعر به زیبایی و جاذبه‌های زندگی و عشق می‌پردازد که همچنان در دنیای پر از چالش وجود دارد.
هوش مصنوعی: صدای نی از عمق وجود انسان‌ها به درد و اندوه حکایت می‌کند. در هر دم، یوسف داستانی از تاریکی و دردهایش به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: مسافر یا رهروی که به دلیل بی‌دقتی و اشتباه از جمع همسفرانش فاصله گرفته است، با تلاش و اراده خود می‌تواند مشکلات و چالش‌ها (مانند خاری که در پایش رفته است) را کنار بگذارد و به مقصد خود برسد.
هوش مصنوعی: وقتی انسان ارزش و بهای خود را نادیده بگیرد، مثل این است که به چاهی عمیق بیفتد. اما در عوض، افرادی که در زندگی به دستاورد یا موقعیتی خاص می‌رسند، مانند یوسف که از چاه نجات یافت، بالاخره از مشکلات می‌توانند بیرون بیایند.
هوش مصنوعی: وقتی نوبت به روزی و رزق ما می‌رسد، زندگی مانند چرخ می‌چرخد و از دل مشکلات و چالش‌ها، چیزهای خوبی به ما می‌رسد.
هوش مصنوعی: چشمان زیبا و اشک‌های ریخته شده، جز نقطه‌ای کوچک نیستند و این زیبایی مانند ماهی است که از عمق چاه بیرون می‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.