مبتلای آرزوی نفس را عاقل مخوان
عنکبوت رشته طول امل را دل مخوان
رهبری کز خویش نستاند ترا رهزن شمار
منزلی کز خود فرو نارد ترا منزل مخوان
ساحل آن باشد که امنیت در او لنگر کند
جای دست انداز موج بحر را ساحل مخوان
فیض عام حق به ذرات جهان تابیده است
هیچ نقشی را درین وحدت سرا باطل مخوان
مشکل آن باشد که حل گردد در او فکر جهان
مشکلی کز فکر حل آن شود مشکل مخوان
هیچ عیبی خاکیان را همچو کشف راز نیست
از زمین ها جز زمین شور را قابل مخوان
کاملی کز ناقصان بی بصیرت خویش را
کم نداند در کمال معرفت، کامل مخوان
عیب خود نایافتن بالاترین عیبهاست
جاهلان منفعل از جهل را جاهل مخوان
خواجه ای کآزاد نبود از دو عالم، خواجه نیست
بنده ای کز خویش نگریزد ورا مقبل مخوان
آب و رنگ چهره محفل شراب و شاهدست
محفلی کز حسن و می خالی بود محفل مخوان
شورش عشق است دلها را نشان زندگی
هر دلی کز عشق خالی گشت صائب دل مخوان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به انتقاد از انسان‌هایی می‌پردازد که به آرزوها و خواسته‌های دنیوی خود بیش از حد وابسته‌اند و آنها را عاقل نمی‌داند. در این اشعار، به مفاهیمی چون رهبری و منزلت اشاره می‌شود که برای کسی که از خود بیگانه باشد، در واقع بی‌معناست. شاعر از سواحل امن و آرامش می‌گوید که باید در آن لنگر بیندازیم، اما اگر جریانات تند دریا را ساحل بدانیم، خود را فریب می‌دهیم.
به تداوم جریان حیات و فیض الهی اشاره می‌شود که در تمامی ذرات جهان جاری است و همچنین بر مشکلات فکری که در حل آنها عمیق‌تر می‌شوند، تأکید می‌کند. عیوب بشری و جهل نیز از دیگر موضوعاتی هستند که به نقد کشیده می‌شوند. در نهایت، شاعر عشق را به عنوان عنصر اصلی زندگی معرفی می‌کند و می‌گوید که دل خالی از عشق از حیات واقعی دور است.
در کل، این شعر به بررسی عمیق‌تر مفاهیم کمال، جهل و عشق می‌پردازد و انسان‌ها را به تفکر در مورد واقعیات عمیق‌تر و درک صحیح از زندگی دعوت می‌کند.
هوش مصنوعی: آدم‌هایی که دچار آرزوهای بی‌پایان و خواسته‌های بی‌پایه هستند، عاقل نیستند. مانند عنکبوتی که رشته‌های طولانی از امید و آرزو را بافته، دل را به این رشته‌ها گره نزنید.
هوش مصنوعی: اگر رهبری پیدا کردی که تنها به فکر منافع خود باشد و تو را در راهی منحرف کند، آن را رهزن بدان. و به منزلی که آن رهبر برای تو می‌سازد، منزل نگو، چون آنجا جای تو نخواهد بود.
هوش مصنوعی: ساحل به جایی گفته می‌شود که امنیت و آرامش در آن برقرار باشد، بنابراین نمی‌توان آن را به عنوان ساحلی معتبر شناخت اگر در آن دست‌اندازهایی مانند موج دریا وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: خداوند بر تمامی ذرات جهان رحمت و برکت خود را نازل کرده است، پس هیچ چیز را در این وحدت بزرگ نادرست و بی‌معنا نپندارید.
هوش مصنوعی: مشکل واقعی آن است که وقتی به آن فکر می‌کنی، خودت را گرفتار مسائل بزرگ‌تری می‌کنی که حل آنها نیز کار ساده‌ای نیست. به جای این که به سادگی به مسائل ناتمام بپردازی، بهتر است به آنچه که در حال حاضر قابل حل است، توجه کنی.
هوش مصنوعی: هیچ نقصی در انسان‌ها به اندازه‌ی فاش شدن اسرار نمی‌تواند مایه‌ی رسوایی باشد و از میان همه‌ی زمین‌ها، تنها زمین شور را نمی‌توان به حساب آورد.
هوش مصنوعی: کسی که خود را در کمال معرفت نسبت به کسانی که فاقد بصیرت هستند، کامل نمی‌داند، نباید او را کامل در نظر گرفت.
هوش مصنوعی: عدم آگاهی از عیوب خود، بزرگترین عیب است. افرادی که به دلیل ناآگاهی منفعل هستند، نباید به عنوان جاهل شناخته شوند.
هوش مصنوعی: هر کسی که از دنیا و امور آن آزاد نیست، در واقع چیز خاصی نیست. بنده‌ای که از خود فرار کند، را نمی‌توان با احترام خطاب کرد.
هوش مصنوعی: این مصراع به این معناست که محفل‌هایی که در آنها شراب و زیبایی وجود ندارد و خالی از جذابیت و زیبایی است، ارزش نامیدن به عنوان محفل را ندارند. در واقع، زیبایی و نوشیدنی‌های لذیذ، ویژگی‌های اصلی یک محفل دل‌انگیز و شاداب هستند و اگر این عناصر در آن نباشد، نمی‌توان آن را محفل حقیقی به حساب آورد.
هوش مصنوعی: شور و شوق عشق، نشانه‌ی وجود و زندگی در دل‌هاست، و هر دلی که از عشق بی‌نصیب باشد، دیگر نمی‌توان آن را دل نامید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.