دیدن بی حاصلان بر آسمان باشد گران
نخل های بی ثمر بر باغبان باشد گران
ما سبکروحان به امید شهادت زنده ایم
پیش ما ذکر حیات جاودان باشد گران
هر دو عالم چیست تا نتوان بهای عشق داد؟
قیمت یوسف چرا بر کاروان باشد گران؟
هر سر موی مرا آورد در فریاد درد
میزبان گردد سبک، چون میهمان باشد گران
بی هوای عشق، سر بر کشتی جسم است بار
کار لنگر می کند چون بادبان باشد گران
تشنه خون هوسناکان بود عشق غیور
میهمان بی ادب بر میزبان باشد گران
شکوه از سنگ ملامت نیست مجنون مرا
بر دل مخمور کی رطل گران باشد گران؟
صحبت بی درد اگر یک لحظه باشد سهل نیست
درد اگر چه ذره ای باشد همان باشد گران
پیش اهل دل سخن از عالم فانی مگو
در بهاران جلوه برگ خزان باشد گران
هیچ نقشی بر دل روشن ضمیران بار نیست
موج هیهات است بر آب روان باشد گران
خشک مغزان را دماغ دولت و اقبال نیست
سایه بال هما بر استخوان باشد گران
یاد من صائب چه با آن خاطر نازک کند
سجده ام جایی که بر آن آستان باشد گران
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی ارزش‌ها و احساسات انسانی می‌پردازد. شاعر به بی‌ثمری و ناکامی در زندگی اشاره می‌کند و از عشق و شهادت به عنوان آرمان‌های عالی یاد می‌کند. او مطرح می‌کند که دنیا و تمام نعمت‌های آن ارزش واقعی عشق را ندارند و انتظار می‌رود که عشق و درد از آنجا که عمیق و فراوان است، بر زندگی انسان سایه افکند. در این بین، شاعر به عمق درد و رنجی که با عشق و صفای دل همراه است، اشاره کرده و می‌گوید که صحبت کردن درباره دنیا و مسائل دنیوی در میان اهل دل بی‌فایده است. در نهایت، او به یاد خود و ارزش آن در دل‌های لطیف و نازک تأکید می‌کند، نشان‌دهنده تقدس و ارزش عمیق عشق و معنویت در زندگی است.
هوش مصنوعی: دیدن کسانی که هیچ نتیجه‌ای از تلاش‌هایشان نمی‌گیرند، برای دیگران دشوار و سنگین است. مانند این است که درختان نازا و بی‌ثمر، برای باغبان نگران‌کننده و بار سنگینی باشند.
هوش مصنوعی: ما افرادی که روحیه‌ای سبک و آزاد داریم، با آرزوی شهادت زندگی می‌کنیم. برای ما، یاد و ذکر زندگی جاودانه بسیار ارزشمند و سنگین است.
هوش مصنوعی: این دنیا و آخرت چه ارزشی دارند که بتوان بهایی برای عشق تعیین کرد؟ چرا باید ارزش یوسف در میان کاروان چنین بالا باشد؟
هوش مصنوعی: هر تار موی من فریاد از درد و رنج می‌زند، گویا که من میهمان هستم و صاحب‌خانه نیازمند به سبک‌بار شدن است، چرا که وجود من برای او سنگین و بر دوش‌اش فشار می‌آورد.
هوش مصنوعی: بدون عشق، سر نوشتن دردسرهای زندگی بر دوش جسم سنگینی می‌کند، مانند بادبان سنگینی که کشتی را به زحمت می‌کشد.
هوش مصنوعی: عشق، مانند یک مهمان بی‌ادب و وقیح، می‌تواند بر میزبان خود فشار بیاورد و او را به زحمت بیندازد. این عشق به شدت خواهان و تشنه زیبایی‌ها و جذابیت‌هاست و غیورانه به دنبال آن است.
هوش مصنوعی: من از سنگ درشتی و ملامت شکایت نمی‌کنم، زیرا مجنون من به دل پر از عشق و مستی می‌نگرد. آیا می‌شود که وزن سنگین عشق، برای دل‌های مشتاق، سنگین و طاقت‌فرسا باشد؟
هوش مصنوعی: اگر گفتگو بدون درد و مشکل باشد، حتی برای یک لحظه، کار ساده‌ای نیست. اما گرچه درد ممکن است جزئی و ناچیز به نظر برسد، اما همان درد هم می‌تواند بسیار سنگین و سخت باشد.
هوش مصنوعی: با اهل دل صحبت از دنیای زودگذر نکنید، زیرا در بهار، زیبایی و جلوه انداز برگ‌های پاییزی سنگین و اندوه‌بار است.
هوش مصنوعی: کسانی که دل‌های روشن و آگاهی دارند، هیچ تأثیری از دنیای مادی و ظاهری نمی‌پذیرند. مانند امواجی که بر روی آب روان وجود دارند، این تأثیرات ممکن است به نظر برسند، اما در واقع هیچ بار و سنگینی ندارند.
هوش مصنوعی: افراد بی‌فکر و جاهل از نعمت‌ها و خوشبختی‌ها بی‌بهره‌اند و مانند سایه سنگینی بر مشکلات زندگی‌شان نشسته است.
هوش مصنوعی: به یاد من، صائب، چه اتفاقی می‌افتد وقتی که این دل حساسم در جایی به خاکساری و پرستش برود که خود آنجا بسیار سنگین و باارزش است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.