چو آفتاب به هر ذره ای نگاه انداز
چو ابر سایه رحمت به هر گیاه انداز
بلند و پست جهان در قفای یکدگرست
اگر به ماه برآیی نظربه چاه انداز
مریز حاصل خود رابه بحر چون سیلاب
چو ابر گوهر خود رابه خاک راه انداز
مکن چو شمع به یک خانه عمر خود را صرف
چو آفتاب به هر روزنی نگاه انداز
در انتظار تو چشم ستاره آب آورد
چو شمع قافله اشک را براه انداز
شبی برآی به گلگشت ماهتاب برون
چو مهر رعشه غیرت به جان ماه انداز
نفس شمرده زن، از قید سبحه فارغ باش
به راه نه قدم و راهبر به چاه انداز
سزای توست به ناخن زمین خراشیدن
تراکه گفت که برآسمان کلاه انداز؟
بپوش جامه فتح از شکست خود صائب
کتان طاقت خود را به پیش ماه انداز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تأمل در زندگی و ارتباط انسان با جهان اطرافش می‌پردازد. شاعر با تشبیهاتی مانند آفتاب و ابر، به اهمیت توجه و رحمت به هر موجودی اشاره می‌کند. او یادآوری می‌کند که بلند و پست بودن در دنیا نسبی است و انسان باید به احوالات و موقعیت‌های مختلف توجه کند. همچنین، شاعر به پرهیز از مصرف بیهوده عمر و تلاش برای بهره‌برداری مؤثر از زندگی می‌پردازد. او دعوت می‌کند که به گشت و گذار در شب و زیبایی‌های طبیعی پرداخته و از قید و بندهای بی‌فایده آزاد شود. در نهایت، او اهمیت پیروزی و موفقیت در زندگی را یادآور می‌شود و به دنبال هدف‌های بزرگ‌تر از خود است.
هوش مصنوعی: جمله به این معناست که مانند آفتاب که بر هر نقطه‌ای تأثیر می‌گذارد و نور و زندگی می‌بخشد، باید به همه چیز توجه کرده و محبت و رحمت خود را منتشر کنیم؛ همانند ابری که سایه‌اش بر همه گیاهان می‌افتد و به آنها آرامش و رشد می‌دهد.
هوش مصنوعی: جهان در حال تحول است و هر چیزی در کنار چیز دیگر وجود دارد. اگر به سراغ اوج و بالندگی بروی، ممکن است با خطرها یا مشکلاتی مواجه شوی که در پایین وجود دارد.
هوش مصنوعی: محصول و نتیجه‌ات را مانند آب دریا هدر نکن. مانند ابر، ارزش خود را به زمین منتقل کن.
هوش مصنوعی: از زندگی خود مانند شمع در یک مکان صرف نکن، بلکه مانند آفتاب، توجه و نور خود را به همه جا بگستران.
هوش مصنوعی: چشم ستاره در انتظار تو اشک می‌ریزد، به‌گونه‌ای که شمع قافله را به حرکت درآورده است.
هوش مصنوعی: شبی به باغی برو که مهتاب در آن می‌تابد، مانند خورشید که با زیبایی‌اش به جان ماه حسادت می‌کند و لرزشی به آن می‌اندازد.
هوش مصنوعی: به آرامی و با احتیاط حرف بزن، از محدودیت‌ها و دانسته‌هایی که به آنها عادت کرده‌ای رها شو. در مسیر زندگی قدم بگذار و مراقب باش که راهنماهایت تو را به بیراهه نبرند.
هوش مصنوعی: کیفر تو این است که با ناخن‌های خود زمین را خراش بدهی، در حالی که کسی که تو را اینطور سرزنش کرده، چگونه جرأت کرده که به آسمان کلاه بیندازد؟
هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌گوید که باید به جای نگریستن به شکست‌ها و ناکامی‌ها، جامه پیروزی بپوشیم. به عبارت دیگر، بهتر است بر چالش‌ها و مشکلات غلبه کنیم و با قدرت و اراده به جلو برویم. همچنین، به استعدادها و توانایی‌های خود افتخار کنیم و آنها را به نمایش بگذاریم. این گونه می‌توانیم به اهداف و دستاوردهای بزرگ‌تری دست یابیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.