خار و خس را چرخ گل برسرفشاند بیشتر

خاردرراه عزیزان می دماند بیشتر

می دهد مهلت بدان را خاک بیش از نیکوان

در سفال تشنه، درد از صاف ماند بیشتر

غوطه در خون می زند مهراز شفق هر صبح وشام

سرکشان راآسمان درخون نشاند بیشتر

نور بینش هست اگر دردیده گردون، چرا

درزمین شور تخم خود فشاند بیشتر؟

از تلاش قرب دوری کن که ازپاس ادب

ماه از خورشیدپرتو می ستاند بیشتر

زندگی خواهی، سخاوت کن که بر روی زمین

بیش ماند هرکه فیض خود رساند بیشتر

پایه دولت کریمان رانمی سازد خسیس

دربلندی ابر فیض خود رساند بیشتر

مجمر افلاک از آهن دلیها چون سپند

بیقراران رابر آتش می نشاند بیشتر

در زمین شور بر رغم لب خشک صدف

ابر نیسان گوهر خود می فشاند بیشتر

همچو کاغذ باد،گردون هر سبک مغزی که یافت

درتماشاگاه دنیا می پراند بیشتر

لطف افکار ترا صائب ز افکار دگر

می کند ادراک افزون، هرکه خواند بیشتر