زینسان که شیشه خنده مستانه می زند
آخر شراب بر سر پیمانه می زند
بیکار نیست گریه بی اختیار شمع
آبی بر آتش دل پروانه می زند
درمشک سوده تابه کمر غوطه می خورد
مشاطه ای که زلف ترا شانه می زند
در کشوری که مشرق دلهای روشن است
خورشید گل به روزن کاشانه می زند
رطل گران تکلف مخمور می کند
طفلی که سنگ بر من دیوانه می زند
ما ونگاه یار که ناآشنایی اش
ناخن به دل چو معنی بیگانه می زند
تا کعبه هست دیر ز آفت مسلم است
این برق خویش را به سیه خانه می زند
صائب کسی که بگذرد از سر سپندوار
خود را به قلب شعله دلیرانه می زند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مضامین عشق، زیبایی و دردهای ناشی از آن میپردازد. شاعر از بزم و شرابخواری و احساساتی مانند خنده و گریه با اشاره به شمع و پروانه صحبت میکند. او به تأثیرات عشق و زیبایی در زندگی میپردازد و کوشیده به تصویر کشیدن چگونگی اعمال عشق و علاقه بر دل و روح افراد را به نمایش بگذارد. همچنین اشاره به آتش عشق و تضادهای موجود در احساسات انسانی و نمادهایی مانند کعبه و دیر برای نمایش دلتنگی و طلب سبکی از عاطفه دارد. در کل، شعر به بررسی لحظات شیرین و تلخ در ارتباطات انسانی و عشقی میپردازد.
هوش مصنوعی: از این رو که نوشیدنی شادابکننده، سرش را به طور بازیگوشانه بر روی پیمانه میزند.
هوش مصنوعی: پروانه، به طور ناخواسته و بدون اراده، مانند شمعی آبی، اشک میریزد و این گریه به خاطر شعلههای آتشین دل اوست.
هوش مصنوعی: مشاطهای که موهای تو را شانه میزند، در مشک عطر به کمر غوطه ور شده است.
هوش مصنوعی: در کشوری که قلبهای پاک و روشن وجود دارند، خورشید مانند گلی از روزنههای خانه تابش میکند.
هوش مصنوعی: وزن سنگینی که بر دوش فردی است، او را در حالتی از نشئگی و بیتوجهی قرار میدهد، انگار که این فشار و سختی باعث میشود مانند کودکی که از روی ندانمکاری سنگ بر کسی میزند، رفتار کند.
هوش مصنوعی: ما و نگاه یار که هنوز او را نمیشناسیم، مانند ناخن که به دل میزند، احساساتی را به وجود میآورد که بیگانه و غریباند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که کعبه وجود دارد، دیر و ناپسند بودن آفتی برای مسلمانان است؛ این برق، خود را به خانهای تاریک میزند.
هوش مصنوعی: کسی که دلیری و شجاعت را در وجود خود احساس کند و از موانع بگذرد، در واقع به قلب آتشین پرشور خود نزدیک میشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر شمع را ز شعله رهائی است آرزو
آتش چرا به خرمن پروانه میزند
سرمست، ای کبوترک ساده دل، مپر
در تیه آز، راه تو را دانه میزند
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.