آنان که دل به عقل خدا دور داده اند
مغز سر همای به عصفور داده اند
ما را چه اختیار که ضبط نگه کنیم
سر رشته نظاره به منظور داده اند
زان باده ای که میکده پرداز آن منم
ته جرعه ای به انجمن طور داده اند
در دشت عشق ملک سلیمان عقل را
رندان باد دست به یک مور داده اند
با چرخ پرستاره چه سازم کجا روم
عریان سرم به خانه زنبور داده اند
در کعبه یقین نرسیده است هیچ کس
هر کس نشان آتشی از دور داده اند
با خون دل بساز که در خاکدان دهر
خط مسلمی به لب گور داده اند
چشم ترا ز میکده قسمت ازل
نزدیکی دل ونگه دور داده اند
این کارخانه را دل ما می برد به راه
زنجیر فیل را به کف مور داده اند
نتوان به اوج فکر رسیدن به بال سعی
این منزلت به صائب پر شور داده اند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و چالشهای انسانی میپردازد. شاعر به دنبال عقل و خرد الهی است، اما میگوید که این عقل به راحتی در اختیار او نیست و نمیتواند آن را کنترل کند. او از باده عشق صحبت میکند که خود را در آن غرق کرده و در جستجوی حقیقت است. در تصویرسازیهای متنوع، به تضادهای زندگی و ناتوانی انسان در درک واقعیتها اشاره میکند. در نهایت، او به محدودیتهای نیروی انسانی در رسیدن به کمال و حقیقت اشاره دارد و میگوید که هرچند تلاش میکند، اما این مسیر دشواری است که به سادگی به دست نمیآید.
هوش مصنوعی: آنانی که به عقل و اندیشهی خدا تکیه کردهاند، مانند کسی هستند که ارزش و عظمت بالای یک پرنده بزرگ را به یک پرنده کوچک دادهاند.
هوش مصنوعی: ما چه اختیاری داریم که افکار و احساسات خود را کنترل کنیم، در حالی که نگاه ما به هدفی خاص معطوف شده است؟
هوش مصنوعی: از نوشیدنیای که میکدهاش را میسازند، من هستم. به من تنها یک جرعه دادهاند که در جمعی چون کوه طور (کوه مقدس) قرار گیرم.
هوش مصنوعی: در دشت عشق، محلی که عشق به وفور یافت میشود، عقل همچون سلیمان قدرتمند عمل میکند و رندان (مردم آزاداندیش و بوالهوس) به یکدیگر کمک میکنند و در همزیستی با یکدیگر هستند.
هوش مصنوعی: در آسمان پر ستاره چه کار میتوانم بکنم؟ کجا میتوانم بروم؟ سرم به خانه زنبوران داده شده و عریان هستم.
هوش مصنوعی: هیچ کس به حقیقت مطلق و یقین در کعبه نرسیده است، اما هر کسی نشانهای از آتش را از دور مشاهده کرده است.
هوش مصنوعی: با درد و رنج خود زندگی کن، چون در زندگی بر اثر زمان، نشانهای واضح از زندگیتان در انتهای راه خواهد بود.
هوش مصنوعی: چشم تو را به میکده بخشیدهاند و این نشان از پیوند نزدیک دل و نگاه دارد که از دور به تو مینگرد.
هوش مصنوعی: این کارخانه ما را به یاد زنجیر فیل میاندازد، همچنان که مور به طور ناچیز زنجیری در دست دارد.
هوش مصنوعی: نمیتوان به اوج فکر و اندیشه دست یافت؛ باید تلاش و کوشش کرد تا به مقام و منزلت بالایی رسید. این مسأله باعث شده تا شخصی مثل صائب با شور و اشتیاق به این هدف برسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.