راهی که مرغ عقل به یک سال می‌پرد
در یک نفس جنون سبکبال می‌پرد
چشم گرسنه را نکند سیر جمع مال
در خرمن است و دیده غربال می‌پرد
حرصش فزون ز خاک شود همچو چشم دام
چشم ندیده‌ای که پی مال می‌پرد
دولت ز آستان فنا جو که این هما
از سرگذشتگان را دنبال می‌پرد
بگذر ز آرزو که به جایی نمی‌رسد
چندان که دل به شهپر آمال می‌پرد
زین آتشی که در جگر تشنه من است
همچو سپند عقده تبخال می‌پرد
در مطلب بلند به همت توان رسید
عنقا به کوه قاف به این بال می‌پرد
ایام عمر زود به انجام می‌رسد
زینسان که ماه می‌رود وسال می‌پرد
پامال کرد اگر چه مرا جلوه‌های او
گوشم همان به نغمه خلخال می‌پرد
غافل مشو ز آه ضعیفان کز این نسیم
افسر ز فرق دولت و اقبال می‌پرد
صائب چو یاد گردش آن چشم می‌کنم
هوش از سرم چو مرغ سبکبال می‌پرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی چون بی‌فایده بودن حرص و طمع، گذر زمان و عدم تحقق آرزوها می‌پردازد. شاعر به تصویر کشیدن مرغ عقل و پروازهای بی‌هدف آن اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که تلاش برای جمع‌آوری ثروت و مال، انسان را سیر نخواهد کرد. او همچنین به درد و تشنگی درونی خود اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که در نهایت، عمر ما به سرعت به پایان می‌رسد و باید از آرزوهای بی‌پایان دست برداشت. در نهایت، شاعر به یادآوری ضعف‌های انسانی و آسیب‌های ناشی از آنها می‌پردازد و این احساس را منتقل می‌کند که زندگی باید در مسیر صحیح و با تمرکز بر ارزش‌های واقعی پیش رود.
هوش مصنوعی: مسیر و رشد فهم و درک عقلانی ممکن است زمان‌بر و دشوار باشد، اما در مقابل، گاهی اوقات لحظات و احساسات بسیار عمیق و شگفت‌انگیز به سرعت و به آسانی به ما دست می‌یابند.
هوش مصنوعی: چشم گرسنه هرگز سیر نمی‌شود و جمع کردن ثروت به تنهایی کافی نیست، زیرا انسان همچنان در آرزوی بیشتری باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: شخصی که به شدت طمع دارد، همچون چشمی که به دام افتاده، تنها به دنبال کسب مال و ثروت است و هیچ‌چیز او را از هدفش بازنمی‌دارد.
هوش مصنوعی: به دنبال نعمت و خوشبختی از درگاه فنا بگرد، زیرا این پرندهٔ خوشبختی، از سرگذشت کسانی که قبلاً بوده‌اند، خود را می‌یابد.
هوش مصنوعی: از آرزوهایت بگذر زیرا که به جایی نمی‌رسند، آن‌قدر که دل به خواسته‌های بزرگش پرواز می‌کند.
هوش مصنوعی: از این آتشی که در درون من به خاطر تشنگی شعله ور است، مانند آتش زدن گیاهی در دل، درد و ناراحتی ها نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش، انسان می‌تواند به دستاوردهای بزرگ و والا برسد، همانطور که پرنده‌ای عادی با بال‌هایش توان پرواز به قله‌های بلند را دارد.
هوش مصنوعی: روزهای عمر به سرعت به پایان می‌رسد، همانطور که ماه به پایان می‌رسد و سال‌ها ناپدید می‌شوند.
هوش مصنوعی: اگرچه من را نادیده گرفته و پایمال کرده، اما همچنان گوشم به صدای زنگ خنار توجه دارد.
هوش مصنوعی: از یاد نبَر که آه و ناله‌ی ضعیفان تأثیر دارد، زیرا از این نسیم لطیف ممکن است نشانه‌هایی از خوشبختی و موفقیت سر برآورد.
هوش مصنوعی: وقتی به یاد چرخش آن چشم می‌افتم، تمام حواسم را از دست می‌دهم و همچون پرنده‌ای سبکبال به پرواز درمی‌آیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.