بهار و باغ به دلهای آتشین چه کند
به تخم سوخته دلسوزی زمین چه کند
گل پیاده اوسرورا خجل دارد
اگر سوار شود در میان زین چه کند
اگر نه فکر عقیق دهان او باشد
کسی علاج جگرهای آتشین چه کند
چه مرده اید که رحمت به ما چه خواهد کرد
جز این لطف کند یار نازنین چه کند
ز وصف ذره بودبی نیاز پرتومهر
سخن بلند چو افتاد آفرین چه کند
یکی است نسبت برق فنا به آهن و موم
حصار عافیت خودکس آهنین چه کند
خیالش از دل تنگم چه می کشد صائب
به تنگنای صدف گوهر ثمین چه کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و درونی شاعر در مواجهه با زیبایی‌های بهار و چالش‌های عشق می‌پردازد. شاعر به تأثیر بهار بر دلهای مشتاق و دلسوزی زمین اشاره می‌کند و از احساس خجالت گل‌ها در برابر زیبایی‌ها صحبت می‌کند. او نیز از درمان دردهای درونی خود و محبت دیگران سخن می‌گوید و می‌پرسد که رحمت و محبت چه فایده‌ای خواهد داشت اگر عمیقاً در درد و رنج نباشیم. در نهایت، شاعر به شدت ارتباطات و احساست بیان می‌کند و از مسایل فلسفی و وجودی سرشار از تنگناها و خواسته‌ها می‌گوید. کل شعر نشان‌دهنده‌ی حسرت، درد و زیبایی‌های عشق و زندگی است.
هوش مصنوعی: بهار و زیبایی‌هایش چه تأثیری بر دلهای پر از شور و شوق می‌گذارد؟ و زمین، با تمام احساساتش، چه کمکی می‌تواند به دانه‌های سوخته و از بین رفته بکند؟
هوش مصنوعی: اگر گل برخیزد و در میانه زین سوار شود، چه بر سرش خواهد آمد؟ او با این کار خجالت خواهد کشید.
هوش مصنوعی: اگر تصور نکنیم که سخنان او همانند سنگ قیمتی عقیق است، پس چه کسی می‌تواند به درد دلهای آتشین دیگران کمک کند؟
هوش مصنوعی: چه مرده‌ای هستید که رحمت به ما چه فایده‌ای خواهد داشت؟ جز این که آن یار نازنین با لطف خود چه کار خواهد کرد؟
هوش مصنوعی: این بیت به بیان این نکته می‌پردازد که وقتی ستاره‌ها یا ذرات کوچک به وصف خویش نیازی ندارند و حتی هنگامی که درخشش و محبت خداوند بر آنها می‌تابد، هیچ چیزی نمی‌تواند به آنها آسیب برساند. در واقع، این تصویر نشان‌دهنده‌ی قدرت و عظمت سخن و آفرینش است که با وجود کوچک بودن ذرات، آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به مقایسه‌ای می‌پردازد بین تأثیر برق و ظرفیت آهن و موم. برق، سمبلی از زود گذری و فناست که می‌تواند بر روی اشیاء تأثیر بگذارد، حتی بر روی مواد مستحکم مانند آهن. موم در اینجا به عنوان نماد آسیب‌پذیری و نرمی به کار رفته است. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که شخصی که به امنیت و ثبات خود، مانند آهنی محکم، تکیه کرده است، نمی‌تواند به آسانی در برابر این تأثیرات مقاومت کند.
هوش مصنوعی: خیال او چه تأثیری بر دل من دارد؟ در حالی که در تنگنای وجودم، همچون گوهری باارزش درون یک صدف، محبوس شده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.