کسی که خرده خود صرف باده می سازد
ز زنگ آینه خویش ساده می سازد
حضور روی زمین فرش آستان کسی است
که لوح خویش چو آیینه ساده می سازد
عنان به دست قضا ده که موج را دریا
به یک تپانچه کف بی اراده می سازد
ز چوب منع چه پرواست خیره چشمان را؟
که برق ره به نیستان گشاده می سازد
شکوه حسن تو خورشید را ز توسن چرخ
به یک اشاره ابرو پیاده می سازد
دل پری است مرا از جهان که سایه من
اگر به سیل فتد ایستاده می سازد
به آه گرم تواند کسی که زور آورد
کمان سخت فلک را کباده می سازد
به برق و باد نیاید ز شوق همراهی
کجا سوار به پای پیاده می سازد؟
به قسمت ازلی هرکه خواهد افزاید
به کاوش آب گهر را زیاده می سازد
عنان نفس به دست هوا مده کاین سگ
نگشته هرزه مرس با قلاده می سازد
دل گرفته ما را ز همرهان صائب
که غیر ناله و افغان گشاده می سازد؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ معانی عمیق زندگی، عشق و سرنوشت است. شاعر به تأمل در وجود انسان و رابطهاش با دنیا میپردازد. او به زیبایی و سادگی اشاره میکند و میگوید که حقیقت هستی در آینه ذاتی انسان نمایان میشود. شاعر بر این باور است که انسان با اراده و توجه میتواند سرنوشت خود را شکل دهد و برای رسیدن به حقیقتِ دلش باید از موانع بگذرد. همچنین، از ناامیدی و غم ناشی از تنهایی و فاصلهٔ بین انسانها سخن میگوید و نگرانی خود از دست دادن این ارتباطات را بیان میکند. در نهایت، تاکید بر قضا و قدر و نقش آن در زندگی آدمی، گویای این است که باید به مسیر زندگی اعتماد کرد و در عین حال به جستجوی زیبایی و حقیقت ادامه داد.
هوش مصنوعی: کسی که کوچکترین عیب و ایراد خود را نادیده گرفته و به خوشگذرانی و نوشیدن مشغول است، در واقع به سادگی و بیتوجهی به زشتیهای خود ادامه میدهد.
هوش مصنوعی: حضور در زمین مانند فرشی است برای درگاه کسی که مانند یک آینه، لوح وجودش را ساده و صاف میآفریند.
هوش مصنوعی: ترس و نگرانی را رها کن و به سرنوشت اعتماد کن، زیرا مانند امواجی که دریا به سادگی با یک تپانچه شکل میگیرد، زندگی نیز بدون اراده ما تحت تأثیر عوامل مختلف قرار میگیرد.
هوش مصنوعی: چرا باید از چوبی که ممانعت میکند بترسیم در حالی که چشمهای ما میتوانند به روشنی راهی را که به نیستان میرسد ببینند؟
هوش مصنوعی: زیبایی تو به قدری پرتوالعظمت است که حتی خورشید هم با یک اشارهٔ ابروی تو به زمین میآید و در این دنیا پیاده میشود.
هوش مصنوعی: دل من از مشکلات و ناملایمات دنیا پر شده است، به طوری که حتی اگر سایه من هم به خطر بیفتد، باز هم با قدرت و استقامت به مقابله میپردازد.
هوش مصنوعی: کسی که با تلاش و قدرت در برابر مشکلات ایستادگی کند، قادر است بار سنگین و دشواریهای زندگی را به دوش بکشد و بر آنها غلبه کند.
هوش مصنوعی: شوق همراهی آنقدر زیاد است که هیچ چیزی نمیتواند مانع آن شود، حتی اگر کسی سوار بر اسب باشد و دیگری پیاده.
هوش مصنوعی: هر کس که بخواهد به سرنوشت ازلی خود افزوده کند، باید در جستجوی جواهرات و ارزشهای ارزشمند بیشتر تلاش کند.
هوش مصنوعی: تسلیم خواستههای نفس خود نشو، زیرا این نفس مثل سگی است که هرز و بیهدف میگردد و به راحتی تحت تأثیر ظاهر و زرق و برقها قرار میگیرد.
هوش مصنوعی: دل ما به خاطر همراهان دلتنگ است، چرا که آنها جز ناله و فریاد چیز دیگری نمیگویند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.