عارف از راه به سجاده تقوی نرود
تیغ بر کف به سر منبر دعوی نرود
با سیه دل ید بیضا چه تواند کردن؟
زنگ کفر از دل فرعون به موسی نرود
سطحیان چون به ته کار توانند رسید؟
صورت از خاطر آیینه به معنی نرود
خضر از رهزنی موج سراب آسوده است
دل آگاه به دنبال تمنی نرود
در بیابان نتوان زاد ز همراهان خواست
وای برآن که پی توشه عقبی نرود
تشنه میکده از جام نگردد سیراب
به غزال از دل من حسرت لیلی نرود
دل نفس بیهده سوزد به صفاکاری جسم
زنگ از سرو به خاکستر قمری نرود
صائب آید ز پیش نعمت دنیا بی خواست
طالب رزق اگر از پی دنیی نرود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان نکاتی درباره روحانیت و جستجوی حقیقت میپردازد. شاعر میگوید که عارف واقعی نمیتواند تنها با اعمال ظاهری و دعوی بر منبر به حقیقت و تقوی دست یابد. او به قدرت باطنی اشاره میکند و میگوید که دل سیاه و کفر نمیتواند به حقیقت برسد.
شاعر همچنین تأکید میکند که در دنیای مادی، تنها ظواهر نمیتوانند به عمق معانی و حقیقت اشاره کنند و میافزاید که خضر (نماد دانش و آگاهی) از دچار شدن در فریب دنیا مصون است. او با ذکر بیابان و نیاز به توشه عقبی، به اهمیت درک و شناخت در مسیر زندگی واقعی اشاره میکند.
در ادامه، شاعر نشان میدهد که برخی افراد هرگز از تمنیات دنیوی سیراب نمیشوند و همیشه حسرت چیزهای بیشتر را دارند. او از دل و جسم سخن میگوید که در تضاد با یکدیگرند و در آخر به این نتیجه میرسد که طالب واقعی باید از دنیا پرهیز کند تا به نعمتهای واقعی دست یابد.
هوش مصنوعی: عارف با تقوا نمیتواند فقط به بیعملی و سجادهنشینی اکتفا کند و نباید با تظاهر و ادعا بر جایگاههای بلند نشیند.
هوش مصنوعی: شخصی که دلش سیاه و ناپاک است، نمیتواند به راحتی از قدرت یک معجزه بهرهمند شود. هرچه تلاش کند، ناپاکی و کفر در دلش باقی میماند، حتی اگر معجزاتی مانند ید بیضا در برابرش باشند.
هوش مصنوعی: آدمهای سطحی وقتی به انتهای کار برسند، چه خواهند کرد؟ آیا فقط ظاهر چیزها را میبینند و نمیتوانند عمق و معنا را درک کنند؟
هوش مصنوعی: خضر از خطرات و تلاطمهای زندگی بیخبر و آسوده است، اما کسی که دلش به حقیقت آگاه است، به دنبال آرزوها و خواستههای گذرا نمیرود.
هوش مصنوعی: در بیابان، نمیتوان از همراهان خود چیزی خواست، و چه بد است که کسی برای تأمین روزهای آیندهاش اقدام نکند.
هوش مصنوعی: کسی که به میخانه میرود، با نوشیدن از جام آن سیراب نمیشود و همچنان مانند غزالی که در دل من حسرت لیلی را به همراه دارد، بینهایت تشنه و دلتنگ میماند.
هوش مصنوعی: دل بیجهت از آزار جسم میسوزد، و زنگی که بر بدن نشسته، نمیگذارد تا قامت ترنجی به خاکستر مرغی سفید برود.
هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال دنیا و نعمتهای آن نباشد، آن نعمتها خود به خود به سمت او خواهند آمد. اما اگر کسی فقط به دنیای مادی فکر کند و از آن پیروی کند، هرگز به آنچه میخواهد نخواهد رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.