همه از تاب کمر در خم ایمان دارند
چه خرام است که این سرو نژادان دارند
چون به نیرنگ دل از موی شکافان نبرند؟
صد زبان در دهن این غنچه دهانان دارند
شعله ای هست ز خونگرمی باطن همه را
همچو فانوس چراغی ته دامان دارند
بوسه شان چاشنی عمر ابد می بخشد
آب حیوان همه در چاه زنخدان دارند
خرمن کهنه گل چند توان داد به باد؟
خرمن آن است که این مور میانان دارند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و سحر شخصیت انسان‌ها است که با عشق و جذابیت خاصی به زندگی و رابطه‌ی عاطفی اشاره دارد. شاعر به قدرت کلمات و احساسات در دل‌ها و روابط اشاره می‌کند و به تصویر کشیدن حسی عمیق از عشق و زیبایی در کلام تاکید می‌کند. او همچنین به ارزش بوسه و تأثیر آن بر عمر و زندگی اشاره می‌کند و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که زیبایی واقعی در درون انسان‌ها و ارتباطاتشان نهفته است.
هوش مصنوعی: همه به عشق و محبت خود در حال خم شدن هستند. این موضوع چه زیبایی خلق کرده است که این افراد مانند سروهای بلند و خوش قامت راه می‌روند.
هوش مصنوعی: وقتی که با فریب و نیرنگ نتوان از دل عاشقانی که موهایشان را شکافته‌اند، چیزی گرفت، پس چرا این غنچه‌های خوشبو خیلی زبان دارند که از خوشی و زیبایی سخن می‌گویند؟
هوش مصنوعی: درون همه انسان‌ها شعلۀ گرمی وجود دارد که مانند نوری در تاریکی، آرامش و روشنی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: بوسه آنها زندگی جاودان به همراه دارد و آب حیات در چاه جاذبه‌های زیبایی نهفته است.
هوش مصنوعی: چقدر می‌توان از یک خرمن قدیمی و کهنه شکوفه برداشت کرد؟ خرمن واقعی و ارزشمند آن است که مورچه‌ها در میان آن مشغول به کار هستند و در واقع خود را در آن مشغول می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.