غم من عالم بیدرد را غمخواره می سازد
مسیحا را علاج درد من بیچاره می سازد
همین بس شاهد یکرنگی معشوق با عاشق
که بلبل عاشق است و گل گریبان پاره می سازد
چرا بر کوه پشت خویش چون فرهاد نگذارد؟
سبکدستی که صد شیرین زسنگ خاره می سازد
زهر کس نامه ای آید، زند چون شاخ گل بر سر
همین آن سنگدل مکتوب ما را پاره می سازد
غزال وحشی من رو به صحرای دگر دارد
مرا هویی ازین وحشت سرا آواره می سازد
تکلف بر طرف، ختم است بر آیینه خودداری
که از خوبان سیمین بر به یک نظاره می سازد
دو عالم گر شود پروانه، شمع از پای ننشیند
به یک عاشق کجا آن آتشین رخساره می سازد؟
نسوزد دل اگر صائب سرشک ناامیدی را
که از بهر یتیمان مهره گهواره می سازد؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و رنجی عمیق از عشق میپردازد. شاعر میگوید که غم او عالم بیدرمان را متاثر میکند و تنها مداوای او عشق است. او به سادگی محبت و وفاداری عاشق به معشوق اشاره میکند و میگوید که این رابطه باعث شکلگیری درد و غم میشود. شاعر همچنین به تنهایی و ویرانی خود در نبود معشوق اشاره میکند و ابراز میکند که نامههای دیگران به او فقط دردش را بیشتر میکند. تصویرهای دیگری از عشق و جدایی را هم ترسیم میکند، از جمله حسادتهای بیاساس و حس غمّانگیز از دوری. در نهایت، او به امید و تسلای یتیمان اشاره میکند و میگوید که عشق و مهر میتواند زندگی را دوباره زنده کند. در کل، این شعر احساسی عمیق و تصویرگر غم و شادیهای عشق است.
هوش مصنوعی: غم و اندوه من باعث میشود که کسی که دردی ندارد هم به فکر من بیفتد. و کسی که توانایی درمان دردها را دارد، خود درمان درد من را سختتر میکند.
هوش مصنوعی: این کافی است که عشق یکطرفه و خالصانهٔ معشوق نسبت به عاشق را نشان میدهد. بلبل، که نماد عاشق است، به خاطر عشقش به گل، که نمائندهٔ معشوق است، گل را میخرد و به آن آسیب میزند تا محبت خود را نشان دهد.
هوش مصنوعی: چرا نمیگذارد که مانند فرهاد بر قله کوه پشت خود کار کند؟ فردی که با مهارت خود قادر است صدها شیرین را از سنگ سخت به وجود آورد.
هوش مصنوعی: هرگاه از کسی نامهای برسد، مانند شاخ گل بر سر، او به راحتی نامه ما را پاره میکند.
هوش مصنوعی: غزال زیبای من به سمت دشت دیگری میرود و صدایی از این حس ناامنی و ترس، من را آواره و بیقرار میکند.
هوش مصنوعی: تظاهر و تزویر کنار گذاشته شده و در نهایت، شخصی که از زیبایی خودداری میکند، میتواند با یک نگاه به آینه، به زیباییهای واقعی دست یابد و از زیباییهای ساده ولی دلنشین دیگران بهرهمند شود.
هوش مصنوعی: اگر تمام جهان هم پروانه شود، شمع هنوز از پای نمیافتد. یک عاشق چه طور میتواند آن چهره آتشین را ایجاد کند؟
هوش مصنوعی: اگر دل صائب بسوزد، اشک ناامیدیاش از یاد یتیمان کم نمیشود، زیرا او برای آنها تلاشی میکند که زندگیشان را بهتر کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.