در گذر از گفتگو تا ساغر هوشت دهند
جنت در بسته از لبهای خاموشت دهند
سرمپیچ از گوشمال آن دو زلف عنبرین
تا لبی خندانتر از صبح بناگوشت دهند
پاره دل را چو عود خام بر آتش گذار
تا پریزاد سخن را سر به آغوشت دهند
تا نگردد خانه زنبور، دل از زخم نیش
نیست ممکن در گلستان جهان نوشت دهند
لنگر تمکین این بزم است بیهوشی ترا
می روی بیرون ازین محفل اگر هوشت دهند
بر تو از گوش گران این وحشت آبادست خوش
زود در فریاد می آیی اگر گوشت دهند
چون نجوشی در خم گردون ز روی اختیار
جوش بیتابی مزن صائب اگر جوشت دهند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالاتی از عشق و نیایش می‌پردازد. شاعر از جذابیت‌های عشق و پرسمان‌های دورن‌ساز آن سخن می‌گوید. او به دو زلف معشوقه‌اش اشاره می‌کند که مانند عود خام در آتش می‌سوزد و زیبایی لبخند معشوقه‌اش را با صبحی تازه مقایسه می‌کند. شاعر به انحای مختلف به تداخل عشق و درد و زیبایی اشاره دارد و به وضوح بیان می‌کند که در این بزم عشق، عقل و هوش آدمی از بین می‌رود و انسان به بی‌خبری و مستی می‌رسد. در نهایت، او به جنون ناشی از عشق پرداخته و می‌گوید که در هنگامه‌ای که دادی از دل عاشق به گوش می‌رسد، شور و شوق بیشتری ایجاد می‌شود.
هوش مصنوعی: در حین صحبت و گفتگو، تو را به نوشیدن از شیشهٔ هوش دعوت می‌کنند، در حالی که بهشتی که در آن قرار داری، از لبان بی‌صدا و خاموش تو برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: موهایم را از عطر خوش آن دو زلف پیچیده در هم می‌کنم، تا لب‌هایی که لبخندشان از صبح زود زیباتر است، به من هدیه شود.
هوش مصنوعی: دل شکسته‌ات را مانند چوب عود خام بر آتش بگذار تا دختران پری‌چهره گفتار شیرین را در آغوشت قرار دهند.
هوش مصنوعی: برای اینکه در گلستان دنیا از زیبایی‌ها و لذت‌ها بنویسیم، نخست باید دردها و مشکلات را پشت سر گذاشت و به جایگاه امنی رسید. همچنان که خانه زنبور به آرامش نیاز دارد، دل ما نیز باید از زخم‌ها رهایی یابد تا بتوانیم از زیبایی‌ها سخن بگوییم.
هوش مصنوعی: این محفل از سکوت و آرامش پر شده و تو اگر به خودت بیایی و هوشیار شوی، شاید بخواهی از این جمع خارج شوی.
هوش مصنوعی: اگر کسی به تو گوش کند و به حرف‌های تو توجه کند، می‌توانی با آرامش به او فریاد بزنی، اما اگر کسی بی‌توجه باشد، همین وحشت و اضطراب در دل تو باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: اگر خود را از روی اختیار به خروش نیاوری، عواطف خود را بی‌دلیل بروز نده، صائب؛ زیرا اگر چیزی در درونت به جوش آید، آن را به اجبار نمی‌توان پیش‌بینی کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.