گرچه عمری شد صبا مشق ریاحین می کشد
خجلت روی زمین زان خط مشکین می کشد
بوالهوس را روی دادن، خون عصمت خوردن است
وای بر آن گل که خار از دست گلچین می کشد
می کند بالین ز زانو خاکساران ترا
چرخ کز زیر سر بیمار، بالین می کشد
چون فلک هر سبزه شوخی که می خیزد زخاک
گردنی در راه آن آهوی مشکین می کشد
نقش شیرین را به خون خسرو زلوح خاک شست
همچنان فرهاد غافل مشق شیرین می کشد
زود خواهد شد نهان در زیر دامان زمین
آن که دامن بر زمین از راه تمکین می کشد
در سواری حسن می آید دو بالا در نظر
این نهال شوخ، قد در خانه زین می کشد
حرف گیران از خموشیهای ما خونین دلند
بی زبانی سرمه در کام سخن چین می کشد
صائب از در یوزه تحسین یاران فارغ است
این کلام از دشمن خونخوار تحسین می کشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و لطافت طبیعت و همچنین تناقضات انسانی اشاره می‌کند. او می‌گوید که با گذشت زمان، طبیعت همچنان به زیبایی خود ادامه می‌دهد، اما در دل انسان‌ها تنگناها و دردهایی وجود دارد. شاعر از گل‌ها و خارها نیز سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که گاهی زیبایی‌ها نیز مورد آزردگی قرار می‌گیرند. همچنین بیان می‌شود که برخی از افراد با رفتارهای هوس آلود و ناپسند، معصیت را مرتکب می‌شوند. در نهایت، شاعر به جنگ و خصومت‌های انسانی اشاره کرده و می‌گوید که از سکوت برخی، دلخورند و گاهی تحسین از دشمنان می‌آید. این شعر به طور کلی به تضادهای زیبایی و درد در زندگی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: با اینکه سال‌هاست نسیم ملایم عطر گل‌ها را به دل می‌کشد، اما زمین از آن خط زیبا و سیاه رنگ احساس شرمندگی می‌کند.
هوش مصنوعی: آدمی که به دنبال لذت‌های زودگذر و بی‌محتوا است، به مانند کسی است که از طهارت و پاکی خود فاصله می‌گیرد و دچار آسیب می‌شود. چه دردناک است که یک گل زیبا، از دست کسی که باید به آن رسیدگی کند، آسیب ببیند و خاری را از او بگیرد.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زمانه و تقدیر، بر مشکلات و مصائب انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. اگرچه افراد در مقام خاکسار و بی‌خبر از مشکلات خود هستند، اما چرخ فلک، یعنی سرنوشت، می‌تواند به راحتی آنها را به زیر بیندازد و صحنه‌های دشواری برایشان به وجود آورد. در واقع، در زمانی که شخصی در حال رنج و بیماری است، این دورانی از زندگی و تقدیرش است که بر او سخت می‌گذرد.
هوش مصنوعی: وقتی که آسمان هر بوته سبزی را که سر از خاک برمی‌آورد، به سوی آن آهوی خوشبوی مشکی کشش دارد.
هوش مصنوعی: نقش زیبا و دلنشینی که بر روی زمین به یاد خسرو باقی مانده بود، با خون او پاک شد. اما فرهاد همچنان بی‌خبر از این ماجرا، به کشیدن تصویر شیرین ادامه می‌دهد.
هوش مصنوعی: به زودی کسی که با فروتنی و خضوع بر زمین راه می‌رود، زیر خاک پنهان خواهد شد.
هوش مصنوعی: در حین سواری، حسن به نظر می‌رسد که دو بال پرواز می‌کند و این درخت جوان و سرزنده، قدش را در خانه بلند می‌کند.
هوش مصنوعی: کسانی که به حرف زدن ما توجه دارند از سکوت‌های ما ناراحت و دلگیر هستند؛ در حالی که سکوت ما مانند سرمه‌ای است که در دل سخن‌چین‌ها می‌ریزد و به آنها کمکی می‌کند.
هوش مصنوعی: صائب، از نگاه به تقدیر دوستان بی‌نیاز است و این حرف در واقع از جانب دشمنی خشن تحسین می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خط ظالم از گل رخسار او کین می کشد
انتقام بلبلان از باغ گلچین می کشد
کوهکن را عشق اگر هم پله پرویز ساخت
رشک خسرو هم شکر بر روی شیرین می کشد
چشم بند عیبجویان چشم خود پوشیدن است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.