دندان نماند و حرف طرازی همان بجاست
برچیده گشت مهره و بازی همان بجاست
روز قیامت و شب هجران به سر رسید
وین راه را چو زلف درازی همان بجاست
سودی نداد سلسله پردازی جنون
کز نقش پای، سلسله سازی همان بجاست
صد بار اگر چو ماه، مرا چرخ بشکند
خورشید را شکسته نوازی همان بجاست
هر چند سوخت عشق حقیقی دل مرا
دلبستگی به عشق مجازی همان بجاست
در ابر خط نهفته نشد آفتاب تو
روی ترا نظاره گدازی همان بجاست
هر چند حسن را ز ستم توبه داد خط
در چشم یار عربده سازی همان بجاست
آلوده شد ز لوث ریا دامن زمین
پاکی خرقه های نمازی همان بجاست
صائب چو شانه گرچه مرا دست خشک شد
با زلف یار دست درازی همان بجاست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوعات مختلفی چون عشق، جدایی، و حقیقت می‌پردازد. او از آسیب‌هایی که جدایی و عشق مجازی به دل او وارد کرده، سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که حقیقت و عشق واقعی همچنان در دل او باقی مانده است. شاعر به زیبایی چهره محبوبش اشاره می‌کند و به رغم مشکلات، از زیبایی و جذابیت آن می‌گوید. او همچنین از آلودگی دنیای واقعی به ریا و حقه‌بازی گله می‌کند و در پایان بیان می‌کند که حتی با وجود مشکلات و سختی‌ها، هنوز هم دلتنگ محبوبش است و به او دل بسته است.
هوش مصنوعی: زمانی که دندان‌ها دیگر وجود ندارند و زیبایی ظاهری دیگر توسط کلمات و جملات بیان نمی‌شود، هنوز هم همان حس و حال گذشته باقی است. هرچند مهره‌ها و وسایل بازی کنار رفته‌اند، اما روح و essence آن بازی هنوز در دل باقی مانده است.
هوش مصنوعی: روز قیامت و شب جدایی به پایان رسید و این مسیر که مانند زلفی طولانی است، همچنان پابرجا و وجود دارد.
هوش مصنوعی: تلاش برای ایجاد سلسله‌ای از افکار یا احساسات جنون‌آمیز، به رغم نقش مهمی که می‌تواند داشته باشد، نتیجه‌ای نخواهد داشت. بهتر است به همان چیزی که به سرنوشت و زندگی ما مرتبط است، پرداخته شود.
هوش مصنوعی: اگرچه بارها همچون ماه، زندگی‌ام آسیب ببیند، در نهایت محبت و توجه به خورشید، همیشه برقرار است و اهمیت دارد.
هوش مصنوعی: عشق واقعی اگرچه دلم را سوزانده، اما دلبستگی به عشق‌های دنیوی همچنان جای خودش را دارد.
هوش مصنوعی: خورشید در ابر پنهان نمی‌شود و چهره تو را به روشنی نگاه می‌کند؛ این دیدار همانند آتش سوزان و پرحرارت است.
هوش مصنوعی: هرچند زیبایی از ظلم و ستم گله دارد و در عین حال برای معشوق خود دلیلی بر بازگشت ندارد، اما در این حال، رفتار و شیوه‌ی او همچنان درخور تحسین و توجه است.
هوش مصنوعی: زمین به خاطر ریا و خودنمایی آلوده شده است و تنها خرقه‌های نماز، پاکی واقعی را نمایان می‌کنند.
هوش مصنوعی: صائب می‌گوید حتی اگر در شرایطی باشد که من دستم خالی و بی‌کار است، اما با زلف یار می‌توانم دراز کنم و از زیبایی‌اش بهره‌برداری کنم. به عبارت دیگر، او می‌خواهد بگوید که عشق و زیبایی محبوبش به او انگیزه و فرصت می‌دهد تا به دنبال آن باشد، حتی اگر امکاناتش محدود باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.