بی قراری های جان را چشم تر پوشیده است
پیچ و تاب رشته ما را گهر پوشیده است
می رود زخم نمایانش سراسر در جگر
تیغ ما هر چند در زیر سپر پوشیده است
بادبان از سادگی بر روی طوفان می کشد
آن که ما را آستین بر چشم تر پوشیده است
در خور ما تلخکامان نیست تشریف وصال
از شکر بادام تلخ ما نظر پوشیده است
مصرع برجسته خود را می نماید در غزل
پیچ و تاب زلف را موی کمر پوشیده است
از خدنگ یار، دلچسبی تراوش می کند
گرچه نی حسن گلوسوز شکر پوشیده است
نیست در محفل سبکدستی، و گرنه همچو جام
در لب خاموش ما چندین خبر پوشیده است
از هجوم گریه در خاطر نگردد فکر وصل
شورش دریا مرا چشم از گهر پوشیده است
خواب بر آیینه از نقش پریشان شد حرام
وقت آن کس خوش که از دنیا نظر پوشیده است
نیست از کفران نعمت بی زبانیهای من
برگ این نخل برومند از ثمر پوشیده است
از هجوم درد و غم آسوده می آیم به چشم
بی قراری ها رگ از نیشتر پوشیده است
چاره من پرده بیچارگی های من است
در ته صندل مرا صد دردسر پوشیده است
آب از گوهر تراوش می کند بی اختیار
ورنه صائب چشم از عرض هنر پوشیده است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر با زبان شاعرانه و استعاری به بیان بیقراریها و دردهای عاشقانه میپردازد. شاعر اشاره دارد که زخمها و دردهای عاطفی عمیق او در زیر ظاهری آرام و پوشیده قرار دارد. او به تأثیر طوفانهای عاطفی بر زندگیاش میپردازد و میگوید که عشق و وصال در زندگی تلخ او چشیده نمیشود. در ادامه، احساسات او از غم و غصه را نیز بیان میکند و به نوعی از زیباییها و ناپایداریهای زندگی روزمره پرده برمیدارد. شاعر همچنین به دشواریهای درون خود و تقابل با دوری و مشکلات عشق اشاره میکند و در نهایت، به جایگاه هنر و زیبایی در این جماعت اشاره میکند که از دردها و احساساتش نشات گرفته است. در کل، تصویرگری عمیق و زیبای احساسات انسانی در بطن شعر موج میزند.
هوش مصنوعی: نگران و دلتنگیهای دل را با چشمان اشکبار پنهان کرده است و پیچیدگیهای زندگی ما را گوهرهای ارزشمند پوشانده است.
هوش مصنوعی: زخم او بر دل ما به وضوح نمایان است، هرچند که او خود را پشت سپر پنهان کرده است.
هوش مصنوعی: بادبان با سادگی خود بر روی طوفان حرکت میکند؛ همان کسی که ما را با آستینی تر، از چشم خود پنهان کرده است.
هوش مصنوعی: در زندگی ما که تلخیها را تجربه کردهایم، ورود به عشق و وصال لذتبخش نیست؛ زیرا زیبایی و شیرینی عشق از دید ما پنهان مانده است.
هوش مصنوعی: شعر درخشان و زیبا خود را به نمایش میگذارد؛ همانطور که زلفهای پیچوتابدار، کمر را پنهان میکنند.
هوش مصنوعی: از تیر محبت یار، لطافت و شیرینی حاصل میشود؛ هرچند که زیبایی گل است، اما در عطرش شکر پنهان است.
هوش مصنوعی: در جمع افرادی که سطحینگر و بیعمق هستند، خبری نیست؛ اما اگر چنین نبود، در سکوت ما مانند جامی، داستانهای زیادی وجود دارد که پنهان ماندهاند.
هوش مصنوعی: در دلم گریهای از شدت احساس وجود دارد که حتی به یاد وصال نمیتوانم فکر کنم. در برابر این هیجان درونی، چشمانم را از اشک پنهان کردهام.
هوش مصنوعی: خواب روی آینه به خاطر تصویر نامنظم و نامرتب خراب شده است. زمان آن برای کسی خوش است که از زیباییهای دنیایی چشم پوشیده و به حقیقتی دیگر نگاه میکند.
هوش مصنوعی: نمیتوانم فراموش کنم که نعمتها را نادیده گرفتهام، چون مانند برگهای این درخت بلند، گنجینههایی را در خود نهان کردهام.
هوش مصنوعی: پس از تحمل درد و غم، به آرامش میرسم، در حالی که چشمانم پر از بی قراری است و رگهایم از شدت احساسات به شدت تحت فشارند.
هوش مصنوعی: من در دل مشکلات و دردسرهای زندگیام پنهان شدهام و تنها راه نجات من، پوشاندن این ضعفها و آسیبهاست. در واقع، درد و رنجهای من در زیر ظاهری ساده و بیحس خود را پنهان کرده است.
هوش مصنوعی: آب به طور خودکار از گوهر جاری میشود و اگر نه، صائب با دیدن هنر خود را میپوشاند و از حضور آن دوری میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.